Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 22
150
NAFNLAUS SAGA
[Rjettur
innar. Þar var hálft hundrað manna með ógrynni fjár,
að halda hátíð mikla og drekka vín endalaust. Yfir-
bugaðir af áhrifum vínsins sungu þeir söngva og sögðu
glaðir ýmislegt, sem var svo skelfandi og ógurlegt, að
enginn guðhræddur maður gat endurtekið það. Þeir
voru alfrjálsir og glaðir og ánægðir, óttuðust hvorki
guð, djöful ne dauða, sögðu alt, sem þeim brann í
brjósti og fóru hvert, sem hvatirnar báru þá. Hinar
tæru veigar hlutu að vera unaðslega ljúffengar og
seyðandi, því allir, sem teyguðu þær, brostu sælir og
þráðu meira vín. Og vínið galt bros með brosi og
freyddi fagurt og seyddi sætt, sem vissi það hvílíkir
töfrar blunduðu í því.
Grátandi og þrunginn af skelfingu hjelt gamli mað-
urinn lýsingunni áfram. Á borðinu milli hinna drekk-
andi manna, sagði hann, stóð hálfnakinn kvenmaður.
Það var erfitt að hugsa sjer nokkuð eins dásamlegt og
hrífandi, sem konu þessa. Ung, með sítt bylgjandi hár.
dökk augu og seyðandi rjóðar varir, freistandi, djörf
og blygðunarlaus, brosti þessi slanga og sýndi tennur
sínar, hvítar sem mjöll, eins og hún vildi segja: »Sjáið
hve fögur, hve blygðunarlaus jeg er!« Fagurofin silki-
vefnaður hjekk niður frá öxlum hennar, en fegurð
líkamsvaxtarins varð ekki hulin af klæðinu, hún gægð-
ist leitandi fram undan fellingunum, eins og ungir
frjóangar leita upp úr jörðinni á vorin. Hin blygðun-
arlausa kona drakk vín, söng og var í hóp ungra
manna.
Hendur gamla mannsins titruðu af helgri bræði, er
hann hjelt áfram að lýsa hringleikhúsum, nautaötum,
leikhúsum og vinnustofum listamanna ,þar sem nakt-
ar konur voru málaðar og mótaðar í leir. Hann talaði
mælskt og ljóst, sem gæddur guðmóði; orðastraumur-
inn barst sem tónar frá ósýnilegri hörpu í höndum
hans, og hinir skelfdu munkar drukku í sig hvert orð
hans og stundu af hrifningu. Er hann hafði lokið við