Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 97

Rjetturj ATHS. MARX VIÐ GOTHASTEFNUSKRÁNA 225
eigi rót sína að rekja til hins efnalega? Hafa ekki hin
og þessi jafnaðarmannaflokksbrot gert sjer allólíkar
hugmyndir um »rjettláta útbýtingu?«
Hverju myndu höfundar Alþýðuflokksstefnuskrár-
innar hafa svarað?
öllu má nafn gefa þegar blaðaglamur þetta er kölluð
fiíeðsla. Sannleikurinn er sá, að um það hvað sje rjett
eða rangt frá sjónarmiði hins »eilífa rjettlætis«, má
deila óendanlega. Samanber sígildu rökræðurnar: »Þú
lýgur því«, »og þú lýgur því aftur«!
Sannleikurinn er sá, að þeir verkalýðsforingjar, sem
ganga með þessi orð á vörunum, eru vaxnir upp í and-
rúmslofti þeirrar stefnu, sem greip hugi manna hjer á
íslandi í kring um aldamótin og var þá róttæk. Leið-
arljós þeirra eru náttúrurjettarkenningar borgara-
stjettarinnar. Nú eru þær ágæt blæja yfir stefnuleysi
og »bræðralags«-pólitík við borgaraflokkana.
».... samvinna (fjöldans) ..... verður að vera
bygð á jafnrjettisgrundvelli, ef þjóðfjelaginu á að
vegna vel«, segir Alþýðuflokksstefnuskráin. Berum
saman það, sem Marx segir um »jafna rjettinn«.
3.) »Járnharða lammlögnmlið« er, eins og Marx
bendir á, upprunnið í Englandi og höfundar þess eru
borgaralegu hagfræðingarnir Maltus og Ricardo. For-
vígismenn þess halda því fram, að laun verkamanns-
ins geti aldrei orðið hærri en svo, að þau rjett nægi
til að framfleyta lífi hans. Marx sýnir einnig fram á,
að í auðvaldsskipulaginu eru vinnulaunin ekki annað
en fóður til að viðhalda vinnuaflinu. En hins vegar
geta samtök verkalýðsins hækkað verðið á vinnuaflinu
og við það vaxa lífsþarfirnar.
Það er því fjarri Marx að vjefengja staðreynd þá,
sem Lasalle kallar »járnharða launalögmálið«. Það,
sem hann ræðst á er hin óvísindalega skoðun, sem gerir
staðreynd þessa að grundvallarlögmáli auðvaldsskipu-
15