Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 115
Rjettui-Í ÁRGALARNIR ÁMINNA 243
Hann býr í breska stórveldinu, voldugasta auðvalds-
ríki heimsins fyrir stríð. óragur segir hann stórveldi
þessu stríð á hendur fyrir kúgun þess við smáþjóðir
og nýlendur.
Þrunginn af rjettlátri reiði ristir hann því níð
í snildarkvæðinu »Transvaal« 1902. Hver yrkir nú svo,
þegar kúgaðar þjóðir Asíu og Afríku hefja frelsisbar-
áttu sína gegn stórveldum Evrópu? íslensku skáldin
þegja eða kveða við langeldana eða sundin blá sömu
lognmollu og húmsuðuna upp aftur og aftur og ís-
lensku stórblöðin rægja frelsisstríðin sem óþarfar æs-
ingar bolsa.
Þó á níð það, er einyrkinn risti breska auðvaldinu,
einmitt nú hið fylsta erindi til allra alþýðumanna. Nú
voi'ir þessi óvættur frelsisins, Bretland, sem allan sinn
aldur hefur stutt alt afturhald Evrópu og annara
heimsálfa, yfir ungum frelsisþyrstum þjóðum og —
yfir hinu nýstofnaða verkamanna- og bændalýðveldi
Rússlands, sem það fyrst og fremst vill feigt. Og er
ísland örugt? Hver drotnaði þar á stríðstímunum?
Hver teygii1 klærnar þar inn nú? Eru ekki ögranir
Klettafjallaskáldsins áminning til fslendinga að ofur-
selja sig aldrei Bretlandi.
Fáir bera föðurlandsást eins heita í brjósti og þeir,
sem fjarlægir eru ættjörðinni. Svo og þessi. En eng-
inn hefur samt gagnrýnt misnotkun hennar, — þá,
sem erlendis er viðkvæmust — eins vægðarlaust og
hann. Ekkert þykir þar dásamlegra en að hætta lífinu
fyrir »föðurlandið«. Ekkert almenningsálit verður
eins öflugt, er það brýst út, og það, sem knýr menn til
þeirrar »skyldu«. Aðeins örfáir stóðust hugarfrýjun
raggeitnanna, sem altaf láta undan fyrstar, — og neit-
uðu að fara í stríðið, er það hófst. Hve miskunnarlaust
húðstrýkir ekki skáldið þær »hetjur«, er brott hjeldu,
16*