Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 124
252
ÁRGALARNIR ÁMINNA
[Rjettur
Stærra veð í fjárhagsþrælkun fólksins
Pesta mætti, taka í skuldagisling
Ófædd börn, til aldurloka jarðar
Erfiðandi að gjalda vöxtu af lánum« —
------og hann veit líka að ekkert föðurland á öreiginn
að verja:
»Eg á hvergi fet af föðurlandi!
Fyrir það ei gripið hef til vopna.
Fram í kyn er ætt mín leiguliðar
Landeign svift. Einn drottinn vorrar. þjóðar
Kúgaði af oss óðul vor hin fomu,
Aðalsmanni sínum gaf hann ránið
Fest í erfðir. Eða svo er sagan
Sögð af þeim, sem fullvel þykjast kunna.
Eitt er víst, að ósár dvelur heima
Óðalsherrann minn, en eg er héma
Til að láta líf og sonu mína.
Líklega átt þú föðurhús að verja?«
mælir annar öreiginn, leiguliðinn þýski.
»Föðurhús, nei, eg er borgar-búi!
Bara markaðsvara þeirra herra,
Sem að ráða verkastund og verði,
Vinnugögn og bæjarrúmið eiga —«
svarar franski verkamaðurinn.
Skáldið lýsir og orsök ófriðarins, ofurkappi auð-
valdsríkjanna um markaðinn tii að losna við offram-
leiðsluna.
»Æðsta ráðið, þau eru vélavaldið!
Vitið misbeitt: hefndargjöf þeim ríku,
Þrælkun fjöldans, þurfamanna smiðjan.
Þjóðríkjanna haturskapp um markað,
Til að fleyta ómegð sinni á öðrum
Allsþurfandi og smærri — svo þau bítast
Ekki um frelsi, en villimanna verslun«.
Hve sárt skáldið hefur fundið til sorgleiks þess, er