Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 129
Rjettur]
ÁRGALARNIR ÁMINNA
257
fjölga atkvæðunum. Baráttan fer að snúast um að öðl-
ast atkvæði, ekki að gerbreyta skoðunum, bylta hugs-
unarhætti. Verklýðsflokkurinn slær af kröfum sínum
— til að öðlast aukið vald. Þar með er spillingin komin
inn í flokkinn. Foringjarnir fara að álíta það nóg að
»endurbæta« auðvaldsskipulagið, svo það verði næst-
um þolanlegt; þeir hætta að stefna að því að bylta því.
Um leið dofnar yfir flokknum. Eldmóður brautryðj-
andans, sem áður brann þar, dvín. Burt hverfur með-
vitundin um að ný stjett sje að brjótast upp úr undir-
djúpum mannfjelagsins og gerbylta gamla skipulaginu
með siðferði þess, lögum, trú og »vísindum«. Fram-
tíðarhagsmunir og hugsjónir vinnandi stjettanna víkja
fyrir augnablikshagsmunum foringja og oft líka fylgd-
arliðsins sjálfs. Hreyfingin sjálf verður alt, markmið-
ið ekkert. Þegar hjer er komið, fer flokkur sá, sem
kjörinn skyldi til baráttu, að semja frið, — ef ekki við
íhaldsflokkana, þá við hið borgaralega þjóðfjelag sjálft.
Það eru hnignunarmerkin — og þau verða ekki hulin
á höfuðblaði Alþýðuflokksins íslenska.
Það er að færast ró og deyfð yfir flokk vorn. Það er
sem þeir brunnar kraftarins, sem hreyfing vor hefur
ausið af, sjeu að ganga til þurðar. — Eru það ellimörk-
in, sem eru að koma fram? Á svo ungri hreyfingu? Nei,
heldur mun hitt, að smitast hefur hún af of nánu sam-
bandi við hið aldraða, feiga f jelagsskipulag. — Er það
meðlætið, sem einstaka foringjar flokksins verða fyr-
ir, sökum sambands við ríkjandi stjórn? Vera má, að
áhrifa þess verði vart, en ekki á hreyfingunni sem
heild, því hvern »foringja«, sem spillast lætur af slíku,
mun hún höggva af sem lim, er hana hneykslar.
Er það deyfð og drungi íslenska smábæjarlífsins,
sem kæft hefur undir þeirri »ískórónu vanans«, sem
Gestur Pálsson talar um, hverja andlega hreyfingu,
sem hingað hefur borist? Tvímælalaust mun lymsku-
17