Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 145
Rjettur]
VÍÐSJÁ
273
»Jeg þrái hvorki þakklæti nje meðaumkun, jeg þrái
enga frægð«.
»Ertu einnig búin til glæpa?«
Stúlkan beygir höfuðið og svarar hægt: »Já, einnig
til glæpa«.
Það varð hljótt litla stund. Þá spurði raustin á ný:
»Veistu að von þín getur svikið þig og sannfæringin
bi'ugðist, að þú getur farið vill vega og árangurslaust
týnt lífi þínu?«
»Jeg veit einnig það og stíg samt yfir þröskuldinn«.
»Stíg þú þá«.
Stúlkan steig yfir þröskuldinn og þungt tjald fjell að
baki hennar.
»Heimskingi« hæddu sumir aftan við hana.
»Heilagi píslarvottur« hljómaði svarið innan frá.
Spartakus.
Hver var Spartakus? Flestir munu kannast við nafn-
ið. Á íslandi er það orðtak að þessi eða hinn sje ógn-
arlegur Spartakus og þykir það ekki nein meðmæli
með þeim, sem um er talað. Sumir vita ekkert meira,
— ekki einu sinni það, að uppi hafi verið maður, sem
boiáð hafi þetta nafn, og því síður, hver hann var.
f almennri mannkynssögu er hans lítið getið og í
smærri ágripum er nafn hans ekki nefnt. Þó er hann
tvímælalaust í hópi hinna merkustu, er koma við sögu
mannkynsins, og nafn hans var um skeið stærsta nafn-
ið, sem nefnt var í heimsveldinu rómverska, þó að ekki
væri bjart yfir því í allra augum.
Á fyrstu öld fyrir Krists burð var mikið um borgara-
styrjaldir í Rómaveldi, og er þriggja þeirra getið í
hversu litlu söguágripi sem er: Styrjaldanna á milli
Maríusar og Súlla, Pompejusar og Cæsars, Antóníus-
ar og Oktavíusar. Það er af sumum látið heita svo, að
18