Réttur - 01.07.1928, Blaðsíða 150

278 VÍÐSJÁ [Rjettur
mætti draga út af því ýmsar almennar mikilvægar at-
huganir.
Jeg viðurkenni hiklaust, að vítisvjelar geta ekki á
venjulegum tímum verið tæki, hentug starfsemi jafn-
aðarmanna. En ef eitthvert ríki, hvort heldur lýðveldi
eða konungsríki, heftir frelsi jafnaðarmanna, sviftir
þá mannrjettindum og sendir þá í útlegð — þá hefur
maður engan rjett til að fordæma það ofbeldi, sem
beitt er gegn ofbeldi, jafnvel þótt einstaka sakleysingj-
um sje fórnað í baráttunni.
Jeg hef veitt því eftirtekt, að ýmsir jafnaðarmenn
reiðast oft og æðrast yfir óhamingju, sem borgara-
stjettin verður fyrir, en finna lítið til, þótt verkalýð-
urnn verði fyrir slíkum skellum.
Það er að vísu satt, að við erum orðnir vanir því að
verkamenn sjeu drepnir. Áður mótmæltum við því, nú
gerum við slíkt varla lengur.
Mönnum finst það mjög eðlilegt, að tötrar öreig-
anna og óhreinn líkami þeirra verði skotspónn liðsfor-
ingjanna, sem skipa að skjóta á fjöldann.
En þegar það er feitur burgeis, sem skyndilega fer
til helvítis, þegar skrautklæði höfðingjakvennanna eða
fíngert og smurt hörund þeirra verður skotspónninn,
— þá opnast tárakirtillinn hjá ýmsum jafnaðarmönn-
um. Þeir finna til út af sorg burgeisanna, þótt burgeis-
inn aldrei hafi fundið og aldrei muni finna til út af
sorgleikum verkalýðsins.
Auðmanninum er mörgum sinnum annara um hluta
vjela sinna en líf og limi verkamannanna.
Auðvaldsbraskarinn leikur með óhamingju fjöl-
skyldnanna, án þess að skeyta hið minsta um þá, sem
fórnað er fyrir brask hans og rán.
Lögin hafa enga meðaumkvun með þeim, sem i-atað
hafa í eymd og volæði. Þá láta þau afskiftalaust selja
síðustu leyfar tötra sinna til hæstbjóðanda.
Thiers hafði 1871 enga meðaumkvun með bæjar-