Réttur - 01.10.1929, Blaðsíða 25

Rjettur] FYRSTA ÁR MITT SEM VERKAMAÐUR í R H 233
frv. Jeg hlustaði á með athygli og tókst mjer smám
saman að fá ýmislegan fróðleik um hugsunarhátt
verkamanna og samkomulagið.
Þegar aftur þurfti að fara til vinnu, fórum við til
hennar án þess að bíða eftir skipun verkstjórans. Hann
þurfti aldrei að skifta sjer af því. Reglusemi verka-
manna við vinnuna var dásamleg. Hvergi hefi jeg sjeð
verkamenn vinna trúlegar. En alt var frjálst og nauð-
ungarlaust. Það þurfti ekki að »fara að herða sig þeg-
ar sást til verkstjórans«. Verkamönnum í auðveldis-
löndunum er kunnugt, að betur á við að láta sjá að
maður sje »vel að«, meðan verkstjórinn er á næstu
grösum.
Hús-næðiö.
Jeg verð að segja nokkur orð um það, hvernig mjer
gekk að fá húsnæði. í Moskvu er mikil húsnæðisekla.
Síðustu 6—7 árin hefir borgin stækkað um % miljón
íbúa. Bygging nýrra íbúðarhúsa hefir ekki við mann-
fjölguninni, svo að afar erfitt er að fá húsnæði.
Jeg var fyrstu dagana á veitingahúsi, en það var
dýrt, og kunningi minn rjeði mjer til að reyna að fá
mjer herbergi utanborgar. Hann benti mjer á stað,
og mjer hepnaðist að fá þar verustað.
Þá hófst erfiðasti tíminn af allri dvöl minni þarna
eystra. Jeg varð að komast af stað í býtið á morgn-
ana, fara í járnbrautarlest og svo í sporvagni, og svo
aftur sömu leiðina á kvöldin, dauðþreyttur eftir erfiða
vinnu. Og svo var húsnæðið alls ekki gott. Jeg kyntist
dálítið lífi og háttum rússneskra smáborgara. Jeg varð
að greiða dýra leigu fyrir lítilfjörlegt herbergi, svefn-
ró var af skornum skamti, og stundum ónáðaði veggja-
lúsin.
Húsbóndi minn ritaði í blöð og var fróður á tungu-
mál. Hann þýddi blaðagreinar úr útlendum blöðum