Réttur - 01.10.1929, Blaðsíða 99

Iíjettur]
NÝ ÓFRIÐARBLIKA
307
festi Mukden-stj órnin í Mandsjúríu nokkru síðar.
Þetta var árið 1924.
Aðalinnihald samningsins var, sem hér segir: Aust-
ur-kínverska járnbrautin skal eingöngu reltin sem at-
vinnufyrirtæki beggja ríkja. Stjórn járnbrautarinnar
skipa 10 menn, sem kosnir eru til jafns af stjórnum
Kína og Rússlands. Þá skal og kjósa tvo forstjóra
brautarinnar, einn Rússa og einn Kínverja. Allir aðr-
ir starfsmenn járnbrautarinnar skulu skipaðir á þess-
um jafnræðisgrundvelli. Ef stjórn járnbrautarinnar
kemur sér ekki saman um eitthvert atriði, skulu
stjórnir Rússlands og Kína útkljá það. Tekjum
af rekstri brautarinnar skal skift jafnt með báð-
um ríkjum, enda þótt hún hefði verið lögð ein-
göngu fyrir rússneskt fé. Loks er það sérstak-
lega tekið fram í samningnum, að Ráðstjórnar-Rúss-
land afsali sér ölhim sérréttinckm þevm, sem Rússar
hafi haft í Kína fyrir byltinguna. Þannig var með
samningi þessum trygt hið fyllsta jafnrétti beggja
ríkjanna, bæði hvað snerti stjórn, rekstur og tekju-
afnot járnbrautarinnar.
Samningur Kína og Rússlands er eitt hið ágætasta
skilríki um utanríkispólitík Ráðstjórnar-Rússlands og
framkomu þess gagnvart kúguðum þjóðum. Hann
þurkar burtu alla samninga og öll sérréttindi, sem
heftu fullveldi og frelsi Kína af hálfu gamla Rússlands
og setur í staðinn heilbrigt atvinnusamband í þessum
efnum. Verkamannalýðveldið hafði ráð á því að ónýta
hina gömlu samninga, sem svínbeygðu Kína undir er-
lend áhrif, en í sama mund eru »samningar« auðvalds-
ríkjanna enn í fullu gildi, sem hefta landið svo að
segja bæði á höndum og fótum. Fyrir þessa sök var
samningnum við Ráðstjórnar-Rússland tekið með
miklum fögnuði af Kínalýð, og það má telja fullvíst,
að hann hafi orðið hin mesta lyftistöng í frelsisbaráttu
20*