Réttur - 01.10.1950, Qupperneq 53

RÉTTUR
293
ingunni ef hún hefði verið samþykkt. — Frakknesku,
ítölsku, svissnesku og (ef ég man rétt) belgisku full-
trúamir kváðust ekki að svo komnu máli vera sann-
færðir um nauðsyn slíkrar samþykktar. Flokkar þess-
ara landa voru af ýmsum ástæðum ekki vel kunnugir
baráttunni gegn Trotskyismamun, sem þá var háð innan
Kommúnistaflokksins rússneska. Hvað okkur ítalska
kommúnista snerti, þá fannst okkur með réttu eða röngu,
að við yrðum að reikna með nauðsyn þess að þjálfa for-
ystulið okkar, frjálst eða fangelsað; við óttuðumst, og
ég endurtek það, með réttu eða röngu, að ákvörðun tekin
á þessari ráðstefnu myndi ekki verða skilin af öllum aðil-
nm. Og hvað gerðu svo rússnesku félagarnir? Silone segir
sjálfur: ,,Ef nokkur einn fulltrúi, sagði Stalín, er á móti
ályktunaruppkastinu, þá verður það ekki lagt fyrir alls-
herjarfund sambandsstjórnarinnar.“ Fyrrnefndir full-
trúar skiptu ekki um skoðun, og ályktunaruppkastið var
því dregið til baka. Er hægt að kenna slíka afstöðu við
undirferli eða harðst jóm ? Mér virðist þvert á móti, að hinir
rússnesku flokksbræður okkar, sannfærðir um að við vær-
um „í góðri trú“ og sjálfir ,,í góðri trú,“ hafi viðurkennt
,,frelsi“ okkar til að vera allsendis ósannfærðir; þeir féllust
á að við skyldum bíða, þreifa sjálfir fyrir okkur, o. s. frv.
1 fáum orðum sagt, þá gerðu þeir nákvæmlega það sem
Silone og hinir liðhlaupamir báru þeim á brýn að þeim
væri ekki unnt að gera,
Þetta er þannig dæmi um rógberann, sem með orðum
sínum og dæmi því sem hann velur sjálfur, ómerkir sitt
eigið níð.
Þegar ég met þessar staðreyndir nú, þá er mér ljóst
að fyrirvarar okkar gagnvart bolsjevísku tillögunum vom
út í hött. Stalín hafði rétt fyrir sér; hann vissi betur en við,
hve Trotsky vom hamskiptin hæg í hlutverk svikarans.
Og framkvæmdaráðið, sem sakfelldi Trotsky nokkm síðar,
var skipað félögum, sem þá höfðu öðlazt sömu vitneskju