Réttur - 01.08.1952, Qupperneq 4

Eyðing sjávar-
útvegsins
verður aíleiðingin aí stefnu Banda-
ríkjastjórnar og leppstjórnar hennar á
íslandi
ejtir EINAR OLGEIRSSON
Sjávarútvegurinn er hin efnahagslega undir^taða ís-
lenzks atvinnulífs. Alveg sérstaklega er hann skilyrðið til
sjálfstæðrar gjaldeyrisöflunar þjóðarinnar, eigi aðeins til
þess að kaupa inn daglegar nauðsynjar, heldur og til þess að
kaupa inn framleiðslutæki til f rekari nýbyggingar í landinu.
Það var því hárétt stefna hjá nýsköpunarstjóminni 1944
—47 að kaupa inn togara og vélbáta og reisa fiskiðjuverin.
Með aukinni framleiðslu fiskafurðanna gat þjóðin síðan
unnið sér fyrir þeim vélum, sem hún þurfti að kaupa til
raforkuvera og stóriðju á grundvelli vatnsvirkjana og
jarðhita.
Sjávarútvegurinn er því eigi aðeins efnahagslegur gmnd-
völlur þessarar lífsafkomu, sem þjóðin býr við, heldur og
þeirrar sjálfstæðu stóriðju, sem reisa þarf á landi vom
í þjónustu og eign þjóðarinnar sjálfrar.
Sjávarútvegurinn veitti þjóðinni á árinu 1952 um 600
milfrjónir kr. í útflutningsverðmætum. Togaraflotinn gæti