Réttur - 01.08.1952, Síða 55

RÉTTUR
247
varðandi landhelgismálið frá brezku stjórninni og hefur
henni verið svarað. Vitneskja um orðsendingar þessar barst
erlendis frá og er efni þeirra haldið leyndu. Hefur þetta
vakið nokkurn ugg meðal manna. Fyrir skömmu hefur
franska stjórnin einnig sent mótmælaorðsendingu, þar
sem staðhæfingar Breta eru endurteknar.
Samkvæmt Marshallsamningnum tóku aðildarríkin á sig
þær skuldbindingar að efla hagsæld hvers annars með öllum
tiltækum ráðum og að greiða á allan hátt fyrir verzlun og
viðskiptum milli landanna. í 4. grein samningsins segir svo:
„Samningsaðilar munu efla svo sem frekast er unnt með
samvinnu sín á milli skipti á vörum og þjónustu .... og
munu þeir hafa samvinnu um að draga úr viðskipta- og
greiðsluhömlum sín á milli“. Bjarni Benediktsson lýsti yfir
að í þessari samvinnu mundi ísland verða fremur veitandi
en þiggjandi og tilgangurinn með þátttöku þess væri fyrst
og fremst sá að tryggja öruggan markað fyrir fiskafurðir
landsins.
Nú er svo komið að stærsta viðskiptaland okkar í þessari
samvinnu hefur rofið milliríkjasamninga, lýst viðskipta-
stríði á hendur okkar og kaupir nú hvorki nýjan fisk né
freðfisk af íslendingum. 1 nóvember s.l. voru % hlutar
freðfisksframleiðslunnar óseldir og er nú þar komið að
heita má að við getum hvergi selt þessa vöru, nema í þeim
löndum, sem við höfum sjálfir lýst viðskiptastríði á hendur
með þátttöku okkar í Márshallblökkinni.
Sósíalistar höfðu raunar sagt þessa þróim fyrir, þegar
í upphafi. En þó er hlutur Islands jafnvel enn verri en
þeir gerðu ráð fyrir.
Víðtækasta verkfall í sögu íslenzkrar verkalýðshreyfingar.
Frá því í okt. 1947 til nóv. 1952 hafði kaup almennra
daglaunamanna hækkað um 58,6%. Á sama tíma höfðu
ýmsar helztu nauðsynjavörur hækkað í verði mn 62—
533%. Á þessu tímabili hafði útsvar verkamanns í Reykja-