Réttur - 01.01.1962, Blaðsíða 32

32
R É T T U R
þjóðfélagsins og flokkslífsins, og fella í eðlilegar skorður margvís-
legar starfsaðferðir og þætti stjórnarhátta.
í öðru lagi varð að gefa flokknum og allri þjóðinni svar við
ýmsum grundvallarspurningum, sem innri þróun Ráðstjórnarríkj-
anna setti á dagskrá, svo og vandamálum á alþjóðlegum vettvangi,
sem eftirstríðstímabilið hafði sett á dagskrá.
Persónudýrkunin hafði læðst að kommúnistafiokknum á löngu
árabili og við ákveðnar aðstæður. Hún var ekki aðeins fólgin í
afstöðunni til eins ákveðins manns, heldur gagnverkaði hún á nei-
kvæðan hátt á þjóðlífið, flokkslífið, gerði skapandi verki alþýðu-
fjöldans ekki rétt skil, leiddi til hrota á flokksreglum og landslög-
um og seinkaði þróun sósíalismans. Hún orsakaði einnig fræðilega
lægð í Kommúnistaflokknum, en einmitt á því sviði var nauðsyn
endurhóta hvað brýnust, þegar glíma átti við jafn umfangsmikil og
nýstárleg vandamál sem þau, er lutu að þróun sósíalismans til
kommúnismans.
An þess að segja skilið við persónudýrkunina og skaðlegar af-
leiðingar hennar, án þess að hefja hlutverk alþýðufjöldans aftur
til vegs og virðingar, hefði kommúnistaflokkurinn ekki verið þess
umkominn að semja og setja fram þá stórfenglegu stefnuskrá, sem
fjallar um upphyggingu fyrsta kommúnistiska þjóðfélagsins á
jörðunni.
Sú staðreynd, að þessi endurskoðun hefur farið fram fyrir opn-
um tjöldum, hvilir fyrst og fremst á þeirri grundvallarreglu, sem
kennd er við Lenín, að alvara eins flokks markist af afstöðu hans til
eigin mistaka.
Til þess að skapa samningu stefnuskrárinnar jákvæðar forsendur
réðist Kommúnistaflokkurinn eigi aðeins í allsherjar endurmat á
liðnu starfi sínu, heldur réðist hann jafnframt að þeim vanda að
finna lausn á flóknum viðfangsefnum.
Inn á við voru vandamál eins og það, hvort leiðin til kommúnism-
ans ætti að liggja um ýtrustu launahækkanir, það er að segja hvort
aðallega ætti að fara þá leið að greiða alla neyzlu og alla þjónustu.
Sú skoðun var t. d. fyrir hendi, að það bæri að fara leið almennra
launahækkana og almennra verðhækkana t. d. á Iiúsaleigu, far-
gjöldum, innleiða ætti skólagjöld o. s. frv., það er: stórauka ætti
launagreiðslusjóði þjóðarinnar á kostnað almannasjóða.
Þessu sjónarmiði hafnaði flokkurinn. í stefnuskránni er einmitt
■