Réttur - 01.09.1962, Síða 12

STEIN N STEINARR:
VERKAMAÐU R
Hann var eins og hver annar verkamaður,
í vinnufötum og gömlum skóm.
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og ótti ekki nokkurn helgidóm.
Hann vann ó Eyrinni alla daga
þegar einhverja vinnu var hægt að fó,
en konan sat heima að stoppa og staga
og stugga krökkunum til og fró.
Svo var það eitt sinn þann óra-tíma
að enga vinnu var hægt að fó.
Hver dagur var harðsótt og hatröm glíma
við hungur-vofuna til og fró.
Þó ólgaði hatrið, sem öldur ó sænum,
og auðvaldsins harðstjórum ristu þeir níð,
og loksins kom að því þeir börðust í bænum
um brauð handa sveltandi verkalýð.
Þann dag var hans ævi ó enda runnin
og enginn veit meira um það.
Með brotinn hausinn og blóð um munninn
og brjóst hans var sært ó einum stað.