Réttur - 01.11.1962, Blaðsíða 5

R É T T U ft
Í11
„Því sál lians var stolt af því eðli sem er
í ættlandi hörðu, sem dekrar við fátt,
sem fóstrar við hættur, — því það kennir þér,
að þrjózkast við dauðann með trausti á þinn mátt,
í voðanum skyldunni víkja ei úr,
og vera í lífinu sjálfum þér trúr.“
Nú er sótt að manngildi og manndómi þjóðarinnar á tvo vegu:
Annars vegar eru hin mannspillandi áhrif auðvaldsins og hugs-
unarháttar þess, er miðar allt við peningagildi og reynir að gera sál
og sannfæringu mannsins — og þá fyrst og fremst verkamannsins
— að verzlunarvöru, eins og aðfarir auðvaldsins og þjóna þess í
verklýðshreyfingunni eru beztur vottur um. Nú er skipulega grafið
undan manndómi og manngildi lslendinga af yfirstétt landsins og
erindrekum hennar, — kaldranalegar, harðvítugar og hættulegar
en nokkru sinni fyrr í sögu hennar.
Hins vegar er vegið að viti liennar og dómgreind með því látlausa
ofstæki andkommúnismans, sem auðvaldshlöðin boða. Þetta glóru-
lausa ofstæki minnir á hvortveggja í senn: ofstæki kaþólskunnar, er
liún var verst og þurfti að hlinda fólkið, meðan hún var að sölsa
jarðeignir hænda undir hina auðugu kirkju, og ofstæki lúterskunnar
og galdrabrennur, er hún þurfti að lítillækka þjóðina og trylla, til
þess að þjóna herrum sínum, kónginum og einokunarkaupmannin-
um, meðan þeir voru að arðræna þjóðina og reyta af henni síðustu
spjarir frelsisins. — Og sams konar tilgangi þjónar ofstæki and-
konnnúnismans nú: að reyna að trylla þjóðina, svo hún uni vel
vægðarlausu arðráni auðvaldsins og fleygi siðan fagnandi frelsi
sínu og sjálfstæði í fang Efnahagsbandalagsins af ótta við þá drauga,
er auðvaldsblöðin særa fram.
Sjálf þróun auðvaldsþjóðfélagsins og markvís áróður auðvaldsins
miðar nú öll að því að gera Islendinga að auðvaldsþjóð, — það er:
þjóð, er meti allt til peninga. Og til þess svo verði þarf að smækka
þjóðina, andlega og siðferðilega, — spilla smekk herinar. Og að
þessu marki vinna voldugustu blöð landsins, — þau, sem auðmanna-
stéttin á og ræður. Og „hugsjónin“, sem þessi blöð boða, er sú: að
dásamlegast sé fyrir Islendinga að eiga allt sitt undir „vestrænni
samvinuu", vera innlimaðir í Efnahagsbandalagið og lúta þar með
þrælmennum þeim, sem ráða voldugustu auðhringum Vestur-Evrópu
og ekkert sjá nema auð og gróða.