Réttur - 01.11.1965, Qupperneq 15

RETTUR
223
arinnar yfir öflugasta fjölmiðlunartæki vorra tíma í minnsta sjálf-
stæða ríki heims. Hinsvegar eru þeir, sem eru staðráðnir í að koma
í veg fyrir, að islenzk menning verði gerð að safngrip með glappa-
skoti einnar kynslóðar. Þeir telja engan íslenzkan mann eiga til þess
nokkurn rétt að fela sjónvarpi Bandarikjamanna uppeldi barna
sinna, nema þeir flytjist til Bandarikjanna gagngert í þvi skyni. Þeir
gera sér ljóst, að menning einnar þjóðar eru viðfangsefni hennar á
hverjum tíma og þau tök sem hún tekur þau, að það er út í hött að
gera greinarmun á skapendum og njótendum menningarverðmæta.
Hver sá maður íslenzkur, sem gerir sér Keflavíkursjónvarpið að
tómstundagleypi, hann hafnar um leið íslenzkum menningarverð-
mætum og snýr baki v.ið því hlutverki, sem sagan og samfélagið
leggja honum á herðar, að taka þátt í sköpun íslenzkrar menningar.
Hann kýs í staðinn að tileinka sér menningu annarrar þjóðar, ,að
verða í tómstundum sínum brot af þeirri þjóð. Hvaða þjóð með
virðingu fyrir sjálfri sér býður þegnum sínum upp á þvílíkt „frelsi“?
Hver ber sigur úr býtum mun framtíðin svara. Rey'kvíkingar haía
fengið að sjá það með eigin augum, hvernig þjóðin skiptist í flokka
i þessu máli. Annarsvegar eru menntamenn, skáld, rithöfundar, mál-
arar, leikarar og andlega vakandi fólk af öllum stéttum, sem sam-
einaðist um menningarviku Hernámsandstæðinga og Keflavíkur-
göngu nú í vor. Þá má ekki gleyma þeim samherjum, sem ekki kalla
sig hernámsandstæðinga, en eru fleiri en sextíu og fleiri en vitað er
opinberlega. Hinsvegar öskrandi skríll, frávita af ofstæki og heift,
sem rífur jafnt grjót sem skít af götu sinni og fleygir í mótmælar
göngu friðsamra borgara og æpir: eflum herinn, meira sjónvarp,
niður með Rússa og Komma. Að sjálfsögðu eru fjöldamargir sem
ek'ki tilheyra þessum hópum svo baráttuglöðum hvor á sinn hátt,
Þannig eru margir í hjarta sínu andvígir hersetu og Keflavikur-
sjónvarpi, þótt þeir finni ekki hjá sér hvöt til að leggja leið sina um
Suðurnesin til að mótmæla. Eins eru margir, sem eru skey.tingar-
lausir eða blindir á baráttumál samtíðarinnar ,en taka Jjví sem að
þeim er rétt, hvort heldur er úr útvarpi, blöðum eða, sjónyarpþ ep
eiga þó sína óhjákvæmilegu hlutdeild í sköpun sögunnar án þess að
gera sér þess grein eða hafa valið sér hlutverk.
Baráttan gegn hersetunni og nú síðast Kéflavíkursjónvarpinu hef-
ur fyrst og fremst verið háð af menntamönnum og. áhugamönnum
úr alþýðustéttum. Borgarastéttin hefur legið með fádæmum flöt
fyrir Bandaríkjunum og öllu bandarísku. Málgögn hennar hafa a{
einskærri iðjusemi predikað messíasarhlutverk Bandaríkjanna og