Réttur - 01.11.1965, Qupperneq 90

298
RÉTTUR
Við lok embættisfærslu sinnar var Betancourt aðeins studdur af
fámennum hópum innan síns gamla flokks. Allir aðrir flokkar og
flokksbrot höfðu sameinazt í andstöðu gegn honum. Til að sporna
við andstöðunni hafði Betancourt stofnað lögreglulið örlátlega
útbúið vopnum og fé. Raunar má segja að einu aðgerðir Betancourts
í ríkisstjórninni hafi verið að efla her og lögreglu til að halda and-
stæðingum niðri.
Leoni, sem nú tók við flokksforystu af Betancourt og stjórnar-
taumunum, erfði lögreglubáknið og „starfsaðferðir“ fyrirrennara
síns. Hann hélt áfram ofsóknum á hendur kommúnistum og frelsis-
hreyfingunni.
Glæpaskrá þessara valdhafa, sem hófst, er skotið var á kröfugöngu
atv.innuleysingja á torgi i Caracas skömmu eftir að ríkisstjórn
Betancourts tók við, lengist með degi hverjum. Ofsóknir og ofbeldis-
aðgerðir eru framkvæmdar í krafti þeirrar aðstöðu, sem þessir
herrar hafa skapað sér á undanfönum árum. Margir stærstu glæp-
irnir hafa þegar verið afhjúpaðir bæði í þjóðþinginu og í hlöðum,
en það dugir ekki til, því ýmsir hinna opinberu embættismanna
eins og dómararnir, eru aðeins handhæg tæki í höndum ríkisstjórn-
arinnar.
Sé ástandið í Venezuela í dag skoðað ofan í kjölinn blasir við
hörmuleg mynd. Hana er ekki hægt að draga upp með orðum einum
saman og hana þekkir enginn betur en alþýða þessa lands. Leið-
togar hennar hafa verið drepnir hver á fætur öðrum eftir drengi-
lega baráttu fyr.ir frelsi þjóðarinnar: Leiðtogi Kommúnistaflokksins
lézt af sárum er hann hlaut þegar honum var varpað niður af þriðju
hæð í aðalbækistöðvum lögreglunnar, ungur kommúnisti var skotinn
á heimili sínu að viðstaddri systur og móður, bændahöfðingi og
prófessor voru myrtir í Caracas; herflugvél kastaði sprengjum á
sex bændur, sem voru á leið til akra sinna, vegna þess að skæru-
Iiðar höfðu tekið þorpið — allir bændurnir létust.
Og þannig mætti Iengi telja. En ofbeldi valdhafa gagnvart marg-
hrjáðri alþýðu Venezuela hefur haft sv.ipuð áhrif og alls staðar
annars staðar; það hefur knúið andstöðuhópana til samstöðu gegn
ofsóknunum. Þessi samstaða kom i kjölfar víðtækrar mótmælaöldu
vegna efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar, sem leiddi af sér gífur-
lega hækkun framfærslukostnaðar alþýðunnar.
Þegar ríkisstjórnin gerði sér grein fyrir því að hún gat ekki með
ofangreindum aðferðum einum saman haldið aftur af skæruliðum,
greip hún til nýrra meðala. Fyrst lét hún lögreglulið sitt ráðast á