Réttur - 01.10.1934, Síða 16

lýðsskrumi Hitlersfasismans, takmarkalaus samvinna
við borgaralegt ríkisvald undir kjörorðinu: tJt úr krepp-
unni með skipulagningu atvinnuveganna, en það þýðir
ekkert annað fyrir verkalýðinn en: Út úr kreppunni á
kostnað hinna vinnandi stétta. — Undir kjörorðinu:
Móti fasismanum, er fasisering ríkisvaldsins efld. —
Stærsta blað franska auðvaldsins, ,,Le'Temps“, lýsti
þessari stefnuskrá með hinum einkennandi orðum:
„Gegn fasismanum — fasiserið ykkur sjálfa“ (Contre
le fascisme — fascisiez vous). Mussolini hélt ræður í
Rómaborg, þar sem hann lýsti yfir því, að þessi nýja
stefnuskrá væri ekkert annað en viðurkenning á stefnu
fasismans.
Enda tala verkin. Uppbygging sósíalismans er þegar
byrjuð, segja sósíalfasistarnir, hin hægfara þjóðnýting
er hafin. Einn liður þeirrar hægfara þjóðnýtingar var
hér á íslandi þjóðnýting milljónaskulda íslandsbanka.
Það var einnig spor í áttina til sósíalismans. Og þegar
þingmenn Alþýðuflokksins voru á flokksþingi ásakaðir
fyrir það að hafa greitt atkvæði með auknum tollum á
nauðsynjavöru alþýðunnar, þá svaraði núverandi ráð-
herra þessa flokks, Haraldur Guðmundsson, með þess-
um orðum: Einhvers staðar verður ríkissjóður að fá
tekjur sínar frá.
Þegar Ólafur Thors setti á bráðabirgðalögin um sölu-
samlag fiskiframleiðenda, sem var ekkert annað en ein-
okun á útflutningi fiskjar í hendur Kveldúlfi og Alli-
ance, skýrði Alþýðublaðið það sem spor til sósíalismans.
Þegar síldarverksmiðja ríkisins var vígð á Siglufirði,
var byggingu verksmiðjunnar lýst sem sigri þjóðnýting-
ar. Á vígsluræðu Jónasar frá Hriflu var minna minnzt,
þar sem hann í nafni ríkisstjórnar hótaði að loka
verksmiðjunni, ef verkamenn kynnu að krefjast kjara-
bóta.
Þegar Jón Baldvinsson tók sæti sem bankastjóri Út-
vegsbankans, til þess að reka erindi bankaauðvaldsins
gagnvart sjómönnum, með því að viðhalda þrælakjör-
112