Réttur - 01.10.1934, Qupperneq 22

reyna að selja eitthvað smáveg-is í borginni, verka-
menn, þreyttir eftir strit dagsins, sjómenn eða hafnar-
verkamenn. Það er heldur ekki verið að fást um, þótt
þeir verði fyrir meiðslum í þessari veiðiför. Þeir eru
réttlausir. Þetta eru bara menn, sem vinna algenga
stritvinnu, til þess að halda við sínu vesæla lífi. Al-
múginn í Kína. Og sýni einhver þeirra mótþróa, er
hann skotinn tafarlaust, og lík hans fær að liggja þar,
sem það er komið.
Ég hefi séð þessa sömu sjón í Kanton, í borgum Mið-
Kína og Norður-Kína. Þessir menn eru áburðardýr
herdeildanna. I mála fá þeir það, sem þeir þurfa af
hrísgrjónum, svo að þeir falli ekki úr hungri. Þeir eru
látnir bera matvæli og vopn til vígstöðvanna og grafa
þar skotgrafir, á meðan óvinahermennirnir skjóta á
þá varnarlausa eins og fugla. Þar sem þeir falla, eru
þeir látnir liggja. Það er nóg til af þeim.
Særður hermaður er metinn á sex kínverska doli-
ara, en sárabætur hershöfðingja kosta fimmtán þús-
und. Það er sannað.
í japönsku árásunum í febrúar og marz heimsótti
ég sjúkrahúsin í Schanghai, þar sem særðir kínversk-
ir hermenn lágu. Það voru fátækir menn og unglingar,
sumir ekki nema 13—14 ára gamlir, bændur og verka-
menn, sem höfðu gengið í herinn út úr atvinnuneyð, til
þess að hafa eitthvað að eta og nokkra dollara handa
fjölskyldum sínum, sem lifðu við skort. f slitnum bóm-
ullar-einkennisbúningum, með stráskó á berum fótun-
um, með byssur einar og handsprengjur, var þeim teflt
á móti hinum volduga h.er japanska keisaraveldisins,
sem búinn var öllum nýtízku hernaðartækjum, sem
gerir hvern japanskan hermann jafnvígan þúsund
Kínverjum. f sex mánuði höfðu þeir ekki fengið neinn
mála, en samt börðust þeir eins og hetjur.
Hinir særðu voru bornir inn í sjúkrahúsin, stynjandi
af kvölum. Líkamar þeirra voru eins og kökkur úr
118