Réttur - 01.10.1934, Síða 23

mold og blóði, blóðlausar varir þeirra veinuðu:
Mamma! mamma! Milli rúmanna lágu í bögglum öll
þeirra jarðnesku auðæfi, gamall einkennisbúningur,
stráskór, húfa, vatnsflaska og drykkjarbikar, ef til
vill nokkrir koparskildingar.
Frá öllum löndum voru símsendar peningasending-
ar til hermannanna frá Kínverjum, sem dvöldu er-
lendis, en þeir peningar náðu aldrei til þeirra, — þeir
höfnuðu í vösum bankaeigenda og stjórnmálamanna,
sem sátu bak við herlínuna óhultir í byggðum er-
Jendra ríkja og hældu sjálfum sér fyrir föðurlands-
ást og hetjudáð þessara fátæku manna og borguðu
sjálfum sér fyrir með þeirra peningum.
Átveizlur og fjárhættuspil var vígvöllur þeirra.
Konur sínar klæddu þeir í silki og prýddu skartgrip-
um og bönnuðu dætrum sínum að stunda hina sjúku
hermenn, því að þessir hermenn voru ófínir, kínversk-
ir almúgamenn. Af og til komu þessar frúr til her-
mannanna í sjúkrahúsunum í opinbera heimsókn, þær
kölluðu það að telja kjark í herinn. Þær réttu her-
mönnunum brjóstsykurmola, og hendur þeirra glitruðu
um ’eið af gimsteinum. „Ég er hin náðuga frú X og
iég er hin náðuga frú Y“, sögðu þær, til að sýna lítil-
læti sitt og gera mönnum sínum heiður. En hermenn-
irnir spurðu bara: „Hvenær fáum við launin okkar og
hvernig er það með þessar þrjár milljónir dollara, sem
safnað var út um allan heim handa okkur?“
Frúrnar flýttu sér óttaslegnar burt. Ólæsir hermenn
höfðu sýnt þeim þá ókurteisi að ávarpa þær þannig,
einmitt þegar þær ætluðu að telja kjark í þá.
En hermennirnir hættu ekki við svo búið. Þ,eir kusu
nefnd, sem gerði þær kröfur, að fjölskyldur fallinna
•hermanna fengju dánarbætur, farlama hermenn styrki
og að þeir fengju hlutdeild í peningum þeim, sem
hernum voru sendir. En þeir fengu ekkert af þessu.
Erlenda lögregluliðið var látið ráðast inn í sjúkrahús-
án og taka uppreistarmennina fasta. Sumir voru settir
119