Réttur - 01.10.1934, Síða 88

arnir hafa á samvizkunni ekki aðeins blóð lítilmagn-
anna, heldur líka blóðleysi. Þér er það ljóst, að svo-
miklar kvalir, sem styrjaldir og fasistiskar ofsóknir
hafa bakað lítilmögnunum, þá eru jafnvel enn ægilegri
þær hörmungar, sem þeir hafa liðið á „friðartímum", af
völdum seigdrepandi vöntunar á öllum nauðsynjum og
kveljandi sjúkdóma, sem siglt hafa í kjölfar hungur-
vofunnar. Og þær þrautir hefir lítilmagninn mátt líða
af því að kirkjan hefir beitt öllum sínum kröftum gegn
byltingahreyfingum hinna undirokuðu á sama hátt og
hún beitir þér nú gegn kommúnismanum.
VI.
Enn ætla eg að hafa yfir orð þau, sem þú lézt þér svo-
snilldarlega um munn fara og á þrykk út ganga, þegar
þú varst í skóla hér í Reykjavík. Þau hljóða svo: „Þegar
mikið liggur við, þarf á guði að halda. Hann er að skoð-
un manna greiðvikinn og liðvirkur, oftast meinleysingi
í friði, en bæði herskár og hefnisamur í ófriði“. Þannig
er einnig kirkjan, sem guðs trúverðug ambátt. í friði
er hún meinleysingi. Þá vinnur hún hlutverk sitt undir
helgihjúpi friðarins og heldur þannig nauðlíðandi al-
þýðu í skefjum. En í ófriði er hún bæði herská og
hefnisöm. Öll saga hennar er vitnisburður þess. Hún
hefir lagt blessun sína yfir sprengikúlurnar og hvatt til
hernaðar í nafni guðs og föðurlandsins. Og með harðn-
andi stéttabaráttu og vaxandi nauðsyn heimsstyrjaldar
sjást þess greinileg merki, að hún er að færast í vígamóð.
Enskt kirkjuþing samþykkti fyrir skömmu, að nauðsyn
bæri til að breyta til um Kristsmyndir á altaristöflum,
þannig að þær væru látnar sýna hann karlmannlegri
en þær hafa gert hingað til. Kristsmyndir hafa undan-
tekningarlítið sýnt sívolandi og sískælandi mannaum-
ingja. Hann hefir grátið yfir öllum sköpuðum hlutum.
Hann grætur yfir Jerúsalem. Hann grætur við gröf
Lasarusar, og hann grætur, þegar hann er að biðja til
guðs. í gegnum þennan eilífa grát átti hann að kenna
184