Alþýðublaðið - 12.10.1922, Blaðsíða 1

Alþý ðublaðið
tM m£ AlþýMokloram
SQSJ'
Fimtudaglae 12. okt.
235 tölabl&B
Dagsbrúnarfundur
verður baldinn í Goodtempkrahúsinu
fimtudagia 12, þ. m. kl. 7V2 e. h.
Fundarefni: l. Steingrímur Arason talar nm skólamál.
2. Atrinnnleysið.
Féíagar sýni skírteini við innganginn. — Stjótrnln.
Nýir hjólhestar.
Þeir, sem eiga eftir að fá sér bjólheita, ættu að tala
við mig sem fyrst — NB. Læt þá með afborgunum.
Grummivimmstoían Frakkastíg' 12.
I. Kjartansson.
Verkalýishreyjingin
og stjórnmálin.
Andatæðingar Jifnaðarmanna
gera sér mikið far um að koma
þeirri skoðun inn hjá almenningi,
að íéiagssk pur verkamanna eigi
ekki að vera póiitiskur. Só bar
átta andstæðinganna virðist samt
hafa borið faatla Ktinn árangur.
Þvi alt af er þeim verkalýðifélög-
um að fækka, sem ekki hafa póli*
tik á stefnuskrá sinni, sem ekki
er heldur að undra, því stjórn
málin eru svo tvinnuð samah. við
haggmuni hinna einstöku stétta,
að hagsmunabarátta verkalýðsins
er óhugsanleg án þátttöku i stjórn
málum.
Þetta er viðurkendur sannleikur
þr. tt fyrir það, þó auðvaldlð haldi
frarn hinu gagnstæða, sem kemur
auðvitað af þvi, að auðvaldlð vill
um fram alt hindra verkalýðinn i
baráttunni íyrir velferð hinna vinn-
ándi stétta.
Það er þvi ekki neitk merkilegt,
þó einhver, sem kallar sig HKára“
i Morgunbí. í gær, haldi fram
þeirri órökatuddu kenningo, að
íélagsskapur verkalýðsins eigi ekki
að vera pólitiskur. Hann kemur
þarna fram eins og hvert annað
verkfæri auðvaldsins, til þess að
hamla framförum verkalýðiins.
Það er rétt að athuga ofurlitið
þjð, sem „Kári* heidur að séu
rök á móti stjórnmáiastarfsemi
verkalýðsins.
Hann aegir meðal annars: „En
þritt fyrir þetta, er hitt vist, að
þótt gengið væri tll atkvæðá um
þetta mál (hvert verkamenn ættu
að taka þátt i stjómmáluin) meðal
verkamanna eingöngu, þá yrðu
það að eins sára fáir, sem vildu
aðhyllast þessar kenningar forkólf
anna, því fyrir verkamönnum al
ment er féiagsskzpur þesú ein
göcgu hagsœunalegs eðlis, en ekki
pólitiskur.
Fyrsta vitlcyjsin, þirna hjá
„Kira* er að halda því frám, að
meiri hiuti verkamenna hér sé á
móti þitttöku fébgsskaparins í
stjórnmáium. Því þafT er ekkert
efamál, að œestur hluti vetka-
lýðsins hér I sjávarþorpunuor er
þeirrar skoðunar, að jafnaðarstefn
an sé eina Ieiðin tii þess að bæta
úr núverandi ástandi. Það, að
bændurnir eru ekki orðnir þessarar
skoðunar enn, stafar af þvf, að
þeir eru ekki búnir að fá nægi
lega þekkingu á jafnaðarstefnunni.
Þess vegaa væri það, að þó það
væri rétt hjá „Kára* (sem það
nú raunar er ekki), að meiri hlut
inn af vetkamönnum væri á móti
þátttöku í stjórnmálum, þi sannaði
þ&ð ekkert nema það, að verka-
lýðinn vantaði þekkingu á þjóð-
félagsmálum.
Þetta um atkvæðagrelðsluna hjá
„Kára* cr því alveg sagt út i
loftið. En svo eru það þessi cnerki
legu orð höf., þar sem hann segir,
að félagsskspur veikamanna sé
hagsmunalegs eðlis, en ekki póii
tiskur. Hvað hddur „Kári* að pó!i>
tik sé, ef haun álítur, að þar ué
ekki um hagsmuni að ræðaf Póli
tfkin er þvf nær eitigöagu barátta
óiikra* hagsmuna, til dæmis milli
Tryggið yður I eint. af Bjarnar-
greifunum f tíma. G. 0. Guðjóna-
son. — Simi 200.
rfkjapólitfk eins og háa er nú, er
ekkert annað en hagsmunabarátta
milli auðvaldsins t hinum ýmsu
löndum.
Það er ekki vegna verkalýðsins,
þegar auðvaldsstjórnlrnar eru að
láta berjast um einhverja land-
skika éða þvf um Ifkt fánýti. Það
er auðvaidið, sem er þar að tog-
ast um peninga og völd.
Stjórnmálln hafa að mestu leyti
verið < höndum auðvaidsins, innan
rfkja Ifka, þar sem kapitalistarnir
hafa verið að iffast um sfn hags*
munamáf. Þeir teija það nauðsyn-
lagt og sjálfasgt, að til þess að
nokkrum möimum Ifði vel, skuli
verkalýðariim lifa f vesaidómi og
örbyrgð. Auk þess er það sá hluti
af mönttuqii sem framleiðir auðinn,
sem á að lifa við fátækt og margs-
konar skort, ea þeir, seni að eins
iifa á þessara manna viunu, mega
velta iér f auð og ailsnægtam,
eftir kenningum auðvj^Idsins.
Móti þesium kenniugum hafa
\
t