Réttur - 01.04.1938, Blaðsíða 27

og jafnvel um minnsta molann
er mögnuðust baráttan háð.
Svo skynja ég handan við hafið
hjartslátt frá ókunnum lýð,
sem djarfur gegn harðstjórn og helsi
heyir sitt þrotlausa stríð.
Á strætunum kveina þar konur,
klæðlítil börn og svöng.
I loftinu hvínandi kúlur
kveða þeim útfararsöng.
Þar frjósa á fölum vöngum
flóttamanns höfug tár,
sem aðeins á einni nóttu
varð útlagi hærugrár.
í suðri land veit ég liggja
í ljóma af hetjumóð.
Þar fjöll undir fargi hvíla
af fönninni rauðri sem blóð.
(í jan. 1938).
lgnazio Silone.
Refurinn.
Daníel var í svínastíunni að hjálpa gyltunni við
burðinn, þegar hann heyrði að Filomena, konan hans,
kallaði til hans heiman frá húsinu, sem var í þrjátíu
skrefa fjarlægð. „Daníel! Það er einhver, sem vill tala
við þig“, sagði hún. En hann var önnum kafinn, og
haföi gefið strangar fyrirskipanir um að láta undn
engum kringumstæðum trufla sig, svo hann gaf því
engan gaum, þótt kona hans kallaði til hans tvisvar
59