Réttur - 01.04.1938, Page 49

,,Þú veist fullvel hvaða meðölum fasistar beita gegn
okkur, þeir taka ekki neitt tillit til siðferðishug-
mynda“.
,,Já, eg þekki það“, svaraði Daníel. ,,Það er þess
vegna sem eg er ekki fasisti“.
,Það var vegna siðgæðiskenndar okkar, að við vor-
um sigraðir“.
„Og vegna hennar munum við hrósa sigri“, svar-
aði Daníel.
Gagnvart slíkri þrjózku gat Agostino aðeins hrist
höfuðið þegjandi.
„Hvað verður hann hér Iengi?“ spurði hann því
næst.
,„Sennilega viku, því að hann er ennþá mjög mátt-
farinn“.
„Þá verður tími til að tala nánar um hann áður en
hann hleypst á brott“.
Daníel ákvað að minnast ekki á þetta við fjöl-
skylduna. Hann vildi ekki hryggja þau. Hann gætti
þess einnig, að gestur hans yrði einkis var. Ein af
systrum konunnar hans hafði eignazt barn, og Dan-
íel afréð að fara í heimsókn til hennar, ásamt konu
sinni og Silviu. Luisa var eftir heima hjá sjúklingn-
um. —
„Þú ert búinn að vera hér í nokkrar vikur, og þó
hefirðu ekki séð húsið okkar almennilega ennþá“,
sagði Luisa við verkfræðinginn, sem svo kallaði sig.
„Það er vegna þess, að eg lá í rúminu allan tím-
ann“, svaraði hann.
Luisa sýndi honum allt, meira að segja skemmuna
þar sem kartöflurnar, laukarnir, ávextirnir og garð-
yrkjuverkfærin voru geymd, og herbergið sitt uppi
á lofti, þar sem hún og Silvia sváfu núna. Innrömm-
uð mynd á veggnum, skreytt tveim rauðum pappírs-
borðum, dró að sér athygli ,,verkfræðingsins“.
„Hver er þetta?“ spurði hann.
„Matteotti“.
81