Réttur - 01.05.1967, Qupperneq 46

Búkarest, svo og tillögur kommúnistaflokka vestur-
evrópuríkja.. sem settor hafa verið fram ó rúðstefnu
og í samþykktum þeirra, eru raunhæfur grundvöllur
fyrir eflingu friðar og örygggis í Evrópu.
Nýrra og jókvæðra tilhneiginga til að draga úr
víðsjóm og til samvinnu við kommúnista gætir i
hreyfingum sósíalista og sósi'aldemókrota I ýmsum
löndum Vestur-Evrópu. Nýrra tilhneiginga gætir og
meðal kristinna manna að því er varðar vandamól
friðar og félagslegra framfara. Til hafa orðið nýir
möguleikar ó samskiptum og samvinnu milli verka-
lýðsfélaga og annarra lýðræðislegra samtaka. Sam-
starf kommúnista og sósíalista við trúaða menn um
öryggismól Evrópu gefur orðið í þógu friðar I ólfu
vorri.
Þjóðir Evrópu vilja ekki styrjöld. Þær vilja hvorki
kalt stríð, né ,,jafnvægi óttans", sem hefur í för
með sér æ ókafara vígbúnaðarkapphlaup og eykur
llkur ó fyrirfram ókveðnum eða tilviljunarkenndum
órekstrum.
Mól er að koma ó I Evrópu nýjum samskiptum,
sem byggja ó gagnkvæmu trausti svo og þvi að
hóskaboðar verði settir niður með ótvíræðum hætti.
Vér kommúnistar, sem störfum við mismunandi
skilyrði í hverju landi, munum ekkert spara til að
koma ó sameiginlegu öryggiskerfi, til að koma ó
þeim samskiptum rikja, sem gera hverskonar órós
óhugsandi og tryggja Evrópu og öllum heimi traust-
an frið. Þetta er erfitt verkefni, en fullkomlega
raunhæft.
n
Kommúnista- og verkalýðsflokkar Evrópu leggja
undir dóm almennings og allra pólitiskra og félags-
legra samtaka, sem óhuga hafa ó þessum mólum,
óætlun um aðgerðir sem stefnt er að því að koma
ó sameiginlegu öryggiskerfi, er byggir ó friðsam-
legri sambúð ríkja, sem búa við mismunandi stjórn-
arfar. Helzta forsenda þess oð svo megi verða er
sú, að öll ríki viðurkenni þonn veruleika, sem til
hefur orðið i Evrópu eftirstríðsóranna. Þetta þýðir:
— viðurkenningu ó þeim landamærum, sem nú
gilda í Evrópu, einkum þó viðurkenningu Oder-
Neisse línunnar og svo landamæra þýzku ríkjanna
beggja,
— viðurkenningu ó tilveru tveggja fullvalda og
jafnrétthórra þýzkra ríkja, Þýzka Alþýðulýðveldis-
ins og Sambandslýðveldis Þýzkalands, en þar með
er þess krafizt að siðarnefnt riki afsali sér tilkalli
til að vera fulltrúi fyrir allt Þýzkaland,
— að tekið sé fyrir möguleika ó þvi að Vestur-
Þýzkaland fói oðgang að kjarnavopnum, hvort sem
er i formi svonefndra Evrópusveita, margra landa
sveita eða Atlanzhafssveita eða í einhverri annarri
mynd.
— viðurkenning ó því, að Munchenarsóttmólinn
sé ógildur allt fró þeirri stundu er honn var gerður.
Verkalýðshreyfingar Evrópu og allra friðar- og
lýðræðisafla bíður það verkefni að tryggja þróun
friðsamlegra samskipta og samvinnu milli allra
Evrópurikja ó þeim grundvelli að virt sé fullveldi
þeirra og jafnrétti. I þessu skyni þarf að berjast
fyrir ýmsum markmiðum, sem hægt er oð gera að
veruleika við nýjar aðstæður — eða nónar til tekið:
— Öll Evrópuríki gera með sér samning um að
hafna valdbeitingu eða hótunum um valdbeitingu
í samskiptum sínum, svo og um að hafna íhlutun
um innanríkismól hvers annars, samning sem trygg-
ir lausn allra deilumóla með friðsamlegum aðferð-
um einum og i samræmi við grundvallarregur stofn-
skrór S. Þ.
— samskiptum allra ríkja við Þýzka Alþýðulýð-
veldið verði komið i eðlilegt horf, svo og samskipt-
um þýzku ríkjanna beggja og samskiptum Þýzka
Alþýðulýðveldisins og Vestur-Berlínar, sem sér-
stakrar pólitískrar einingar.
— afdróttarlaus vernd og þróun lýðræðis i Vest-
ur-Þýzkalandi: þjóðirnai hafa rétt til að krefjast
þessa ó grundvelli bæði sögulegrar reynslu og al-
þjóðlegra samninga, sem gerðir voru að striðinu
loknu. Með þessu er gert róð fyrir almennum stuðn-
ingi við baróttu framfarasinnaðra afla i Vestur-
Þýzkalandi fyrir þvi að nýfasistasamtök séu bönnuð
svo og hverskonar óróður hefndarsinna og afnumin
sé löggjöf um „sérstakt óstand", fyrir othafnafrelsi
lýðræðis- og friðarafla og fyrir að Kommúnista-
flokkur Þýzkalands verði leystur úr banni,
— samningur sé gerður um bann við dreifingu
102