Réttur - 01.01.1968, Qupperneq 36

rústum hruninna verklýðs- og lýðræðissam-
taka þjóðanna. — En rúmum áramg síðar var
ríki fangabúðanna og gasklefanna hrunið í
rústir fyrir öflum alþýðu og lýðræðis, — en
rauður fáni verklýðshreyfingarinnar blakti
yfir ríkisþinghúsinu í Berlín, borinn þangað
þyrniveg af þrótti rússnesku byltingarinnar.
Síðusm tvo áramgi hefur yfirstétt Banda-
ríkjanna álitið sig herra jarðarinnar. I fyrsm
áleit hún sig geta sagt öllum öðrum fyrir
verkum í krafti kjarnorkusprengjunnar er
hún átti ein. Hún rak sig á að sú einokun
brást og hefur síðan verið í sjálfheldu sjálfs-
morðingjans hvað beitingu þess eyðingarafls
snertir.
Þessu næst leit hún á sig sem sjálfskipaða
heimslögreglu auðvaldsins, næmrvörð neyð-
arinnar í nýlendunum fornu, þar sem fá-
tæktin óx í rétm hlutfalli við gróða hennar.
Hún hélt sig á leið til öruggra yfirráða, er
leynilögreglu hennar, (CIA), tókst að koma
alþýðu nokkurra landa að óvörum og steypa
framsæknum stjórnum. Og hún ákvað að
skjóta allri alþýðu skelk í bringu með því að
sýna heiminum yfirburði sína í múgmorðum
og méla Vietnam. Sleimlaust framkvæmdi
hún hryðjuverk gasklefanna með amerískum
hraða napalmsprengjanna. En þrátt fyrir eit-
urárásir og sprengjuregn samsvarandi öllu,
sem yfir Þýzkaland dundi í heimsstyrjöldinni
síðustu, er það ameríska yfirstéttin nú í apríl
sem leitar friðarsamninga. — Hetjuþjóð Viet-
nam hefur staðizt raunina miklu, hrundið
morðherferðinni.
Yfirstétt Bandaríkjanna er að byrja að gef-
ast upp við að „leysa vandamál" nýlendu-
drotmnarinnar nýju með ógnarstjórn og
styrjöld. — Máske á hún eftir að draga sig
inn í skelina: einangrunarstefnuna á ný.
En heima fyrir bíða hennar önnur ógn-
þrungin átök og — ósigrar.
Bandaríkjaþjóðin er 6% mannkynsins, en
ræður 60% af auðæfum jarðar. En yfirstétt-
in hefur stjórnað því auðuga landi með slíku
ranglæti, að fátækt þjáir fjórðung þjóðarinn-
ar. Sú yfirstétt, er hóf blóði drifinn valdaferil
sinn með útrýmingu hinna hraustu frum-
byggja og eigenda landsins, Indíánanna, hef-
ur nú endurskapað nýlenduástand í eigin
landi með undirokun negranna.
Meðan kúrekinn í forsetastólnum hjalar
um „þjóðfélagið mikla," neitar öldungaráðið
um nokkrar miljónir dollara til þess að reyna
að útrýma þeim rotmm, sem árlega éta
hundruð bandarískra barna í fátækrahverf-
unum. Og hlámrinn kveður við í háreismm
sölum þingsins, er „senator" segir nóg að
senda þangað ketti til að drepa rotmrnar.
Þeir drottnar heims, sem eyða miljónum
í drápstæki gegn vietnömskum börnum, og
neita samtímis um smáræði til að forða börn-
um eigin þjóðar frá ægilegum dauðdaga, eru
vissulega að dæma sjálfa sig til dauða.
Eldarnir, sem loguðu í öllum borgum
36