Réttur - 01.10.1974, Blaðsíða 57

af hagsmunum verkalýðshreyfingarinnar, hóf
þá atvinnubyltingu, er tryggði landsmönnum
næga atvinnu, beitti sér fyrir samfélagslegum
framkvæmdum er stórbættu félagslega þjón-
ustu, rétti stórlega hlut aldraðs fólks og ör-
yrkja og lagði grundvöll að sjálfstæðri ís-
lenskri utanríkisstefnu. A þriggja ára valda-
tíma vinstri stjórnar sannaði stefna félags-
hyggju hvers hún er megnug, þó veilur
vinstra samstarfsins kæmu í veg fyrir einarða
afstöðu í landhelgismálinu, er mest reið á,
og hindraði efndir fyrirheita stjórnarsamn-
ingsins um brottför hersins. Það var einkum
vanmáttur og upplausn SFV og undirróður
hægri aflanna í Framsóknarflokknum, er olli
því að samstöðu skorti. Af þessu þurfa allir
vinstri menn að læra. Ljóst er, að Samtökin
megna ekki að hafa áhrif á myndun vinstri
stjórnar eða móta vinstri stefnu. Framsókn-
arflokkurinn hefur sýnt, að hann er tækifær-
issinnaður miðflokkur, sem sveiflast milli
hægri og vinstri. Forysta hans hefur nú tekið
upp ómengaða hægri stefnu og skeytir ekki
hið minnsta um vilja alls þorra kjósenda
sinna. Slíkum aðilum er ekki treystandi til
að leiða vinstri stefnu félagshyggjufólks á
ný til öndvegis í íslenskum stjórnmálum.
í alþingiskosningunum í júní sl. sannaðist,
að Alþýðubandalagið er ótvíræður forystu-
flokkur íslenskra vinstri manna. Þá veitti nær
fimmti hver kjósandi í landinu sósíalískum
verkalýðsflokki atkvæði sitt. En styrkur Al-
þýðubandalagsins var samt ekki nægur til að
koma í veg fyrir myndun hægri stjórnar
að kosningum loknum. Til að tryggja vinstri
stefnu brautargengi á ný, verða þeir vinstri
menn, sem ekki hafa enn skipað sér undir
merki Alþýðubandalagsins að endurskoða
afstöðu sína og draga þá ályktun, að aðeins
efling Alþýðubandalagsins tryggir framgang
félagshyggju og aðeins frá Alþýðubandalag-
inu getur launafólk vænst stuðnings og þess
pólitíska styrks, sem verkalýðshreyfingunni
er nauðsynlegur.
Fyrir tilverknað vinstri stjórnarinnar í at-
vinnumálum, hefur Island þá sérstöðu í auð-
valdsheiminum í dag, að hér á landi er næg
atvinna og efnahagsleg velmegun. í iðnríkj-
unum umhverfis okkar er hinsvegar upp-
lausnarástand og ótvíræðir kreppuboðar,
ringulreið á gjaldeyrismörkuðum, verðbréfa-
fall og vaxandi atvinnuleysi. Þar brjótast nú
skýrt fram innri andstæður hagkerfis auð-
valdsins. Þessu verður íslensk verkalýðsstétt
að gefa náinn gaum vegna þess, hve íslenskt
efnahagslíf er viðkvæmt fyrir sveiflum á al-
þjóðamarkaði.
Jafnframt þarf íslensk alþýða að gera sér
ljóst að þessi kreppa er að hluta til afleiðing
af vaxandi átökum milli auðugra iðnþróaðra
ríkja og hins snauða heims og beita sér fyrir
því að íslendingar styðji hvarvetna baráttuna
fyrir auknu jafnrétti, frelsi og efnahagslegu
öryggi.
Landsfundur Alþýðubandalagsins minnir
á, að það er fyrir tilstilli og atorku íslenskrar
verkalýðshreyfingar og stjórnmálaflokks
hennar, að tekist hefur að knýja fram breyt-
ingar á íslensku þjóðfélagi á síðustu áratug-
um, ma. með þátttöku sósíalista í stjórn
landsins þrívegis í sögu lýðveldisins. Lang-
varandi stjórnarforysta hægri aflanna er
verkalýðshreyfingunni hættuleg og getur
valdið því, að erlend auðfélög hreiðri hér
enn frekar um sig. Slík stefna sviptir lands-
menn stjórn á íslenskri iðnþróun og mundi
skerða efnahagslegt sjálfsforræði íslendinga.
Það er því brýn nauðsyn að seta hægri stjórn-
ar Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks verði
skammvinn.
Framundan er hörð stjórnmálabarátta. I
þeirri baráttu verður Alþýðubandalaginu að
takast að fylkja saman öllu vinstra fólki til
baráttu gegn hægri stjórn og atvinnurekenda-
249