Réttur - 01.01.1977, Blaðsíða 17

undur Morgunblaðsins, sem segir í blaði
sínu 2. 3. sl. að kröfugerð ASÍ muni
kollsteypa efnahagslífinu, verði hún sam-
þykkt. Og klikkir svo út með því að
spyrja hvort verkalýðshreyfingin ætli að
verða styrkasta stoð verðbólgubraskara
og skuldakónga.
Já, áróðursvél íhaldsins er komin í
gang, og enn á að spila gömlu slitnu
plötuna um verðbólguvandann, og skella
skuldinni á verkalýðinn nú er hann reynir
að krefjast réttar síns.
Skuldakóngar íhaldsins kunna að
hengja „bakara fyrir smið“. En þeim
verður ekki að ósk sinni. Kröfugerð
verkalýðshreyfingarinnar hefur aldrei
haft víðtækari hljómgrunn. Á sama tíma
og öll skilyrði eru til þess, vegna afkomu
þjóðarbúsins og vegna mikillar fram-
leiðsluaukningar og hækkandi verðs á
afurðum þjóðarinnar, mun íslenskur
verkalýður ekki þegjandi láta skammta
sér skít úr hnefa. Hann ætlar ekki að
láta flæma sig af landi brott, þótt honum
bjóðist erlendis vinna á tvöföldum laun-
um, hann á fullt tilkall til landsins gæða.
Auður þess er ávöxtur erfiðis hans.
Og það er í samræmi við þá öldu rót-
tækni og þjóðfélagsvakningar sem nú
má merkja í röðum verkafólks, að settar
eru fram, auk þeinna kjarakrafna, víðtæk-
ar kröfur um þreytta stefnu í efnahags-
málum.
Hin faglega og pólitíska barátta hefur
verið tengd saman, því reynslan hefur
kennt verkafólki hvernig óvitur, óvinveitt
stjórnvöld, geta með pennastriki ónýtt
árangur langvinnrar kjarabaráttu.
Því er nú samhliða kjarakröfum krafist
nýrrar efnahagsstefnu. Þess er krafist
að atvinnuvegirnir taki á sig auknar birð-
ar, vegna bættrar afkomu.
Krafist er lækkunar vaxta, söluskatts
og tolla og lækkunar raforkuverðs. Beina
skal eftirspurn almennings að innlendri
framleiðslu, svo sem með því að settar
verði innflutningshömlur um eins árs
skeið á innfluttar vörutegundir, sem telj-
ast ekki nauðsynjavara eða sannanlega
má framleiða innanlands á hagstæðu
verði
Krafist er áætlunargerðar og skipulags
í fjárfestingarmálum.
Krafist er að atvinnurekendur taki
eðlilegan þátt í skattgreiðslum, á sama
tíma og skattar verði lækkaðir á launa-
fólki.
Þá er krafist félagslegra átaka í mál-
efnum elli- og örorkulífeyrisþega, í hús-
næðismálum, I vinnuvernd og í dag-
vistunarmálum.
Með hinni pólitísku kröfugerð sinni
hefur verkalýðshreyfingin enn einu sinni
minnt á markmið sín um efnahagslegan,
félagslegan og menningarlegan jöfnuð.
Enn einu sinni hefur hún varðað veginn
til nýrra stjórnarhátta, og hafnað efna-
hagsúrræðum þeirra er fjármagnið hugs-
ar fyrir. Hún hefur í raun stillt rikisvaldinu
upp við vegg, það kann að geta leyft sér
stundargrið, með því að ganga heilt til
samstarfs við verkalýðshreyfinguna.
En hvernig sem þeim málum verður
háttað í maí, mun verkafólk að lokum
þiggja sigurlaunin, því til þess er það
vald sem vinnan ein býr yfir, og henni
skal fjármagnið lúta.
17