Réttur - 01.01.1977, Blaðsíða 58

Myndin sýnir þá, sem standa undir Alþingishúsinu, kasta að „forvitnum áhorfendum" á Austurvelli —
takið sérstaklega eftir manninum i hvita frakkanum sem kastar — liklega grjóti.
hefur í endurminningum sínum sagt að afstaða
þeirra félaga HV og GÞG hafi stafað af því að þeir
almennt verið „andvígir stefnu sem mörkuð væri
af honum og mönnum, sem taldir hefðu verið
„hægri kratar'V' (BG bls. 105). GÞG segir í viðtali
við BG við gerð bókarinnar 1976: „Það hefði
verið hægt að fá fylgi okkar Hannibals við samn-
inn ef öðruvísi hefði verið að staðið — ef ekki
hefði verið staðið að þessu af óbilgirni gagnvart
okkur og stuðningsmönnum okkar utan þings."
Þetta þýðir með öðrum orðum að þingmennirnir
tveir voru I rauninni ekki andvígir aðild að Nató,
það voru innanflokkssjónarmið, deilur við Stefán
Jóhann sem réðu afstöðu þeirra.
Það kemur einnig fram að það voru innanflokks-
sjónarmið sem réðu andstöðu meirihluta miðflokk-
anna við það að efnt skyldi til þjóðaratkvæða-
greiðslu um aðild islands að Nató; foringjar þeirra
óttuðust að flokkarnir klofnuðu í slíkum þjóðar-
átökum. „Stefán Jóhann kveðst hafa álitið að með
þjóðaratkvæðagreiðslu gæti komið upp vinstri-
hreyfing sem gæti hugsað sér að „vinna með
kommúnistum". Og Eysteinn Jónsson kveðst hafa
látið sér detta í hug, að þjóðaratkvæðagreiðsla
gæti leitt af sér „klofning i flokknum ...." Þeir
segja að visu báðir að næg önnur rök hafi verið
gegn þjóðaratkvæðagreiðslu, en mér segir svo
hugur um að tilvitnunin sýni hver voru þyngstu
rökin í raun: Að lýðræðinu hafi verið fórnað I
þágu bandaríkjamanna, á altari innanflokksátaka.
GÞG viðurkennir td. að úrslitin um aðild hefðu
orðið mjög tvisýn og þingmenn sósíalista og Þjóð-
viljinn hélt því fram að meirihluti þjóðarinnar væri
andvígur aðild að hernaðarbandalaginu.
Á bls. 116—120 rekur BG röksemdir andstæð-
inga jafnt sem meðhaldsmanna Nató-aðildar. I
rauninni er kjarni röksemdanna sem hann telur
fram hjá fylgjendum Natóaðildar þessi:
58