Réttur - 01.04.1978, Blaðsíða 16
Verðbólgugróðinn er falinn í braskhöllum. Sérréttindastétt Reykjavíkurauðvaldsins er næstum skattfrjáls.
RáSin sem duga
IJað verður að gera þetta þrotabú yfir-
stéttarinnar upp og gerbreyta um stefnu
í efnahagsmálum þjóðarinnar. Og það
verður að gerast á kostnað þess aðila, sem
með gróðafíkn sinni og eyðslu, skipulags-
leysi og skorti á allri ábyrgðartilfinningu
og forsjá, veldur því ófremdarástandi sem
nú ógnar sjálfstæði þjóðarinnar — þ. e.
fyrst og fremst á kostnað braskvaldsins í
Reykjavík og óstjórnarinnar, sem það
hefur breitt yfir með fagurskreyttum
hugtökum „frjálsrar verslunar“ og „ein-
staklingsframtaks“ — og það á tímum
harðsvíruðustu einokunarhringa, sem
heimurinn hefur þekkt.
Verkalýðurinn helur nú í nýafstöðn-
um kosningum harkalegar en nokkru
sinni fyrr þverneitað að láta leysa þann
vanda, er pólitík borgarastéttarinnar
skapar, á sinn kostnað. Kosningarnar
voru uppreisn gegn kaupránslögunum.
Islenskir sósíalistar hafa margsýnt fram
á það á þeim undanförnu þrjátíu árum,
sem hjaðningavígin liafa verið háð milli
auðvalds og verkalýðs hvað gera verði til
þess að tryggja elnahagslegt sjálfstæði
landsins og örugga lífsafkomu alþýðu um
leið. Ráðin eru gömul, en góð, og þau
einu, sem duga, livenær svo sem póli-
tískur styrkur og þroski alþýðu verður
slíkur að til þeirra verði gripið.
88