Réttur - 01.04.1978, Blaðsíða 28

ar hættur geta verið samfara stóriðju ef
ekki er gætt fyllstu varúðar, en að þær
séu svo yfirþyrmandi eins og sumir vilja
vera láta get ég ekki fallist á, ef fyllsta að-
gát er höfð.
Framleiðsla okkar er það einhæf að
fyllsta þörf er á að renna undir hana nýj-
um stoðum, en vitanlega jrarf í því efni
sem öðru að viðhafa fulla gát í samskipt-
um okkar við náttúruna og umhverfið.
Sé um samstarf við erlenda aðila að ræða
verður að tryggja vandlega yfirráð okkar
sjálfra og varast að gefa erlendum aðilum
nokkrar rasgjafir í formi óeðlilegra fríð-
inda, í því efni höfum við víti til að var-
ast. Sé þessa gætt tel ég enga hættu stafa
af orkufrekri stóriðju, því af orku höfum
við nóg.
En hvað sem líður öllum bollalegging-
um um heppilegar stóriðjuframkvæmdir
er þó nærtækasta verkefnið sem enga bið
þolir, að búa svo að þeim iðnaði, sem nú
er í landinu, að hann verði fær um að
veita þeim sem við hann vinna, mann-
sæmandi lífskjör og sjá til þess að hann
verði fær um að veita viðtöku því nýja
vinnuafli er á vinnumarkaðinn kemur ár
hvert, því annars stefnir hér að atvinnu-
leysi. Undan þessu mega valdhafamir
ekki víkjast. Framleiðsla úr innlendum
hráefnum, einkum ull og skinnum, hef-
ur nú á síðustu ámm verið stór þáttur í
útflutningsframleiðslu iðnaðarvara, en á
síðasta ári varð stöðnun í þessari fram-
leiðslu vegna heimskulegrar verðlagning-
ar á þessum hráefnum, sem iðnaðurinn
verður að kaupa á verði sem er langt fyr-
ir ofan heimsmarkaðsverð, og torveldar
það vitanlega samkeppnisaðstöðuna.
Sama heimskan er ráðandi í verðlagn-
ingu mjólkurdufts til sælgætisfram-
leiðslu.
Um leið og sú krafa er gerð til valdhaf-
anna að þeir geri iðnaðinum jafn hátt
undir lu'ifði og öðrum greinum fram-
leiðslunnar, verða neytendur einnig að
haga innkaupum sínum þannig að láta
innlenda framleiðslu sitja í fyrirrúmi,
þegar um jafngóða vöru á sambærilegu
verði er að ræða og hafa það hugfast að
hollur er heimafenginn baggi.
100