Réttur - 01.01.1979, Side 1

léttur
62. árgangur
1979 - 1. hefti
Þegar þessi forystugrein er skrifuð ríkir alger óvissa um efnahagsfrumvarp
forsætisráðherra og líf ríkisstjórnarinnar. Slíkt er að vísu engin nýlunda,
því ámóta ástand ríkti er síðustu tvö hefti Réttar komu út. Hin „mánaðarlegu
veikindi" stjórnarinnar hafa svo sannarlega óþægindi í för með sér fyrir þá
er skrifa um íslensk stjórnmál. En þrátt fyrir óvissuástand liggur þó ein
skýring alltaf Ijós fyrir. Átökin í ríkisstjórninni snúast alltaf um kauplækkun.
Þeir skiptast á samstarfsflokkar Alþýðubandalagsins að gera kröfu til þess
að kaup launafólks lækki, launafólk færi fórnir til að hamla gegn verðbólg-
unni. Það er einnig fastur liður í stjórnarsamstarfinu að Alþýðubandalagið
verði að hindra kjaraskerðingar. Þetta eru gömul en ekki ný sannindi. Um
þetta er hin eilífa glíma í íslenskri verkalýðsbaráttu.
Alþýðubandalagið og fyrirrennarar þess hafa alltaf þurft að mæta kaup-
lækkunarkröfum samstarfsaðila og hindra að þeim væri hrint í framkvæmd.
Og íslenskir sósíalistar hafa ekki hikað við að hafna samstarfi við kaup-
ránsöflin ef með þurfti. En oftast hafa kaupránsöflin dæmt sig sjálf úr leik.
Rifjum það stuttlega upp:
- Framsóknarflokkurinn batt endi á vinstri-viðræður 1942 með kauplækk-
unarkröfu.
- Framsóknarflokkurinn dæmdi sig úr stjórnarmyndunarviðræðum árið 1944
með kröfu um allsherjar kauplækkun.
- Framsóknarflokkurinn sprengdi fyrstu vinstri stjórnina 1958 með kröfu
um 8% kauplækkun.
- Framsóknarflokkurinn batt endi á vinstri viðræður sumarið 1974 með því
að neita öllu samráði við alþýðusamtökin.
- Alþýðuflokkurinn batt endi á fyrri vinstri viðræðurnar sumarið 1978 með
kröfu um 7% kaupskerðingu.
Það tókst fyrir atbeina Alþýðubandalagsins að mynda vinstri stjórn s.l.
sumar og þær efnahagsráðstafanir sem gerðar voru 1. sept. og 1. des. 1978
fólu ekki í sér kjaraskerðingu, þó samstarfsflokkar Alþýðubandalagsins
sæktu það fast að kaup launafólks lækkaði. Reynslan sýnir að aðeins öflugt
LANOSGCKASAF N
3 5 4 0S
ISLANDS