Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 12

ííkis, að liann fái það ckki margfallt aftur d þessum
tima og í hinum komandi heimi eilift lif.“
(Lúkas 18, 29-30).
(Leturbreytingar á báðum stöðum
mínar.) — En líklega liafa síðari meðhöf-
undar guðspjallanna verið í nokkrum
vandræðum með setningar þessar - svo
og með hina:
„Sanulcga segi cg yður, nokkurrir af þcim, cr hér
standa, munu alls ekki smakka dauðann ,fyrr cn
þeir sjá guðsríkið koma með krafti. - (Markús 9, 1).
Farisearnir og hinir skriftlærðu, -
klerkalýður þeirra tíma, — fá síst betri
útreið lijá Jesúm en þeir ríku og er ó-
þarfi að endurprenta þau ummæli (Sjá
m. a. 23. kafla Matteusar guðspjalls). -
Og síst mun virðing hans hafa verið
meiri fyrir æðstu prestunum, þeim, sem
óttuðust kenningar hans mest og undir-
bjuggu líflát hans.
Þá er það eftirtektarvert, að hvergi
verður þess vart að Jesús frá Nasaret liaf i
verið haldinn þeim hleypidómum gegn
konum, sem gagnsýra Gyðingdóminn, er
telur þær hafa flutt syndina inn í heim-
inn, - heldur þvert á móti litið konurnar
sem jafnréttháar karlmönnum. Það er
fyrst Pnll postuli, sem fyrirskipar konum
að þegja í söfnuðinum, - og kemiir inn í
kristindóminn því kvenhatri og kven-
fyrirlitningu Gyðingdómsins, sem hefur
eitrað kristindóminn lengst af og valdið
óumræðilegum hörmungum, spillingu
og svívirðingum - og enn eimir eftir af.
Jesús frá Nasaret birtist sem boðberi
bróðurkærleikans, fyrst og fremst meðal
hinna snauðu, og fordæmir hina vold-
ugu, ríku og hræsnisfullu, „skriftlærðu"
og ,,lögvitringa“. Hann boðar guð mann-
kærleikans, guð, er sé faðir þeirra, er
bræðralagið stunda, - en harðstjórinn
Jehova, hinn miskunnarlausi guð Gyð-
inga, virðist ekki eiga upp á pallborðið
hjá honum.
Boðskapur Jesú frá Nasaret um sam-
eign allra Jreirra er aðhyllast bræðralags-
boðskap hans, er ótvíræður. Þeir, sem
honum ætla að fylgja, verða að gefa burt
eignir sínar, fátækum eða félagsskapn-
um. Og þessi frumstæði neyslu-komm-
únismi er einkenni frumkristninnar eftir
dauða Jesú:
„En í hinum fjölmenna hóp þeirra, er trú höfðu
lckið, var citt hjarta og ein sál, og enginn taldi ncitl
vcra sitt, cr hann átti, heldur var þcim allt sameig-
inlcgt. Og með miklum krafti báru postularnir
vitni um upprisu Drottins Jcsú, og mikil náð var
yfir þeim öllum, Javí að eigi var heldur neinn þurf-
andi mcðal þeirra, því að allir landeigendur og hús-
eigendur seldu, og komu mcð andvirði hins sclda
og lögðu fyrir fætur postulanna og sérhverjum var
úthlutað eftir því, sem hann liafði þörf til.“
(Poslulasagan 4, 32-35).
Um kommúnisma Jesú og frumkristn-
innar í kenningu og framkvæmd - og
fordæminguna á yfirstéttinni, óhófi
hennar og hræsni, - er því enginn efi,
enda vafalanst fleiri slíkar kenningar og
framkvæmdir uppi á þessum öldum, oft
hjá einangruðum trúarhópum en einnig
tilraunir til að framkvæma slíkt í stærri
stíl, jafnvel af hálfu konunga (sbr. t. d.
tilraun Cleomenesar III., Spörtu-kon-
ungs á 3. öld f. Kr.).
Það ber lrví aðeins vott um Jækkingar-
leysi vissra manna og ofstæki, er jreir vil ja
neita Jrví að Jesú og síðar söfnuðir hans
liafi verið kommúnistar. Þessir ofstækis-
menn Jmrfa að læra að kenningin um
kommúnisma var til löngu fyrir daga
Karls Marx!
12