Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 17

um upprunalegu kommúnistísku kenn-
ingum, komst - með erfiðismunum -
,,hið almenn bréf ]akobs“ og þar var
ekki farið í felur með boðskapinn:
„Heyrið bræður mínir elskaðir, hefir Guð ekki
útvalið hina fátæku fyrir heiminum, lil þcss að þeir
verði auðugir í trú og erfingjar þess ríkis er liann
hefir heitið þeim, sem elska hann. En þér hafið
ðvirt hina fátæku. Eruð það þó ekki hinir ríku,
sem undiroka yður og draga fyrir dómstóla? (2, 5-7).
„Hvað stoðar það, bræður tnínir, þótt einhver
scgist liafa trú, en liefur ekki verk? Mun trúin geta
frelsað hann? Ef bróðir eða systir eru nakin og
vantar daglegt viðurværi, og einhver yðar segði við
þau: Farið í friði, vermið ykkur og mettið, cn þér
gefið þeim ekki það, sem líkaminn þarfnast, hvað
stoðar það? Eins er líka trúiu dauð í sjálfri sér,
vanti hana verkin." - (2, 14-17).
„Heyrið nú, þér auðmenn, grátið og kveinið yfir
jteim eymdum, sem yfir yður munu koma. Auður
yðar er orðinn fúinn og klæði yðar eru orðin möl-
étin, gull yðar og silfur er orðið ryðbrunnið og
ryðið á því mun verða yður til vitnis og cta hold
yðar cins og eldur; Jrér liafið fjársjóðum safnað á
sfðustu dögunum. Sjá, laun verkamannanna, sem
hafa slegið lönd yðar, þau er þér hafið af Jreim
úaft, hrópa, og köll kornskurðarmannanna eru
komin til eyrna Drottins hersveitanna. Þér hafið
lifað f sællífi á jörðinni og f óhófi, þér haíið alið
ltjörtu yðar á slátrunardegi. Þér hafið sakfellt, þér
liafið drepið hinn réttláta; hann stendur ekki í
gegn yður.“ - (5, 1-6).
Engar oísóknir, engar rangtúlkanir
megnuðu að drejja niður hjá hinum fá-
t;eku, lijá þrælum og verkafólki Róma-
veldis, fagnaðarboðskajjinn um ríki
bræðralagsins og sameignarinnar á jörð-
unni — og fordæmingu hinna ríku.
Hver félagsskajjurinn á fætur öðrum
var myndaður til þess að framkvæma
sameignarluigsjónina.
JÓN HELGASON:
Ef allt þetta fólk
Ef allt þetta fólk fær í gullsölum himnanna gist
sem gerir sér mat úr að nudda sér utan í Krist,
þá hlýtur sú spurning að vakna hvort mikils sé
misst
þó maður að síðustu lendi í annarri vist.
„Ur landsuðri".
III
Harmsaga bræSralagsboöskaparins:
Hinir fátæku rísa gegn ranglætinu öld
fram af öld í krafti kommúnistísks boS-
skapar Jesú, en valdhafar ríkis og kirkju
ofsækja þá, kvelja og krossfesta eSa
brenna á báli - í nafni guSs.
Allar miðaldirnar vex, að vissum tíma-
bilum undanskildum, ríki og máttur
páfadómsins. Að sama skajji safnast auð-
ur að kaþólsku kirkjunni og rétttrúnað-
urinn og ofstæki eykst í sama hlutfalli.
Sjjilling við hina voldugu páfahirð vex
að yfirstéttarhætti, uns svo er komið í
lok miðalda að munkur einn þýskur
líkir „skækjunni í Róm“ við „hóruna í
Babylon“.
En allt frá síðustu öldurn fornaldar og
mestallar miðaldirnar liggur rauður
þráður hinna róttæku kommúnistísku
trúfélaga, mestmegnis í uppreisn gegn
rétttrúnaði yfirstéttarkirkjunnar og sá
17