Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 19

en alltaf reis hinn kristilegi „villutrúar“-
kommúnismi upp aftur og var m. a. s. lýst-
ur þjóðartrúarbrögð í Bosníu um 1400.
hað var ekki fyrr en 60.000 manna pólsk-
ungverskur „krossferðar“-her braut „Kat-
harana" á bak aftur á 15. öld, að hinum
hræsnisfullu yfirstéttum tókst að upp-
ræta þá. - Og þá var brautin rudd fyrir
Múhameðstrúna, því Tyrkir lóru þá að
leggja Balkanskaga undir sig. Margur
„bogomilinn" hefur þá verið búinn að fá
meir en nóg af hinni svokölluðu „kristnu
kirkju“ og snerist þá frekar til Múliam-
eðstrúar, en gefast andlega upp fyrir
blóðhundum yfirstéttanna „hákristnu“.
Katharar náðu fótfestu, er hélst öldum
saman í Lombardíu á Ítalíu. Þeir fengu
þar stundum meirihluta í borgum, en
„rétttrúnaðarmenn“ beittu þá oft báli og
brandi til að brjóta þá á bak aftur, svo
sem 1125 í Orvieto.
Frægastur þessara „Kathara" varð Ar?i-
old frá B?'escia, er uppi var á 12. öld.
Fylgismenn hans hlutu slíkt fylgi í Róm,
að m. a. s. borgarastéttin þar reis upp
gegn páfanum og gerði eigur lians upp-
tækar. Áhrif Amolds í Frakklandi urðu
svo sterk að biskuparnir þar þorðu ekki
að framfylgja bannfæringu páfa gegn
honum. Arnold hélt síðar þrumandi ræð-
ur á Capitolium í Róm, sagði m. a.:
„Páfi?i?i sjálfur er eklii postullegur
sálnahirðir ,heldur blóðhmidur, sem
byggir vald sitt á ?norðum og báli, ?iauðg-
ar kirkjunni, ofsækir saklausa, fyllir fjár-
hirslur sínar en tæmir an?iarra.“
Það var ekki fyrr en páfinn náði að
komast í bandalag við Friðrik I. Barbar-
ossa, þýskan „keisara“, að þeir sameigin-
lega náðu tökum á Arnold, - sem og var
harður maður mjög - he?igdu hann og
bre?mdu síðan og köstuðu öskunni i Ti-
berfljót. - En fyrir þennan greiða krýndi
páfinn Friðrik senr rómverskan keisara!
En „blóð píslarvottanna“ hefur löng-
um verið„útsæði“ hinna sönnu kenninga
frumkristninnar. Kenningar Arnolds
fluttu lærisveinar hans út um lönd - en
ekki festi þessi kommúnismi þátímans
síst rætur hjá vefurunum í Lombardíu.
Verkalýð fjölgaði mjög í iðnaði Lonr-
bardíu og í samtökum þeirra, kenndum
við Arnold og Kathara, voru bæði skipu-
lagðir gagnkvæmir hjálparsjóðir og sanr-
vinnufélög. - Kommúnisminn festir
snenrnra rætur hjá verkalýð, þá sú stétt
tók að nryndast!
Þannig heldur harmsagan áfram:
Gerhard Segerelli stofnaði á 13. öld
„sanrfélag bræðra postulanna“ og tók sá
félagsskapur upp frumkommúnisma
frumkristninnar og varð fjöldahreyfing
hinira fátæku, einmitt í anda Jesú frá
Nasaret, boðuðu nr. a. s. að guðsríki væri
í nánd. Þetta leist páfanum, hákirkju-
aðlinum og öllu því „kleresíi“ ekki á.
„Bræður postulanna“ voru bamrfærðir
og ofsóttir og árið 1300 var Segerelli
brenndur á báli.
Dolci?io hét sá, er tók við forustu
„bræðranna“ eftir morð hákirkjunnar á
Segerelli, boðaði þúsund ára ríki Krists
á jörðinni, fólkið þyrptist til lrans, rann-
sóknarrétturinn hóf sínar blóðugu of-
sóknir gegn honunr og fylgjendunr hans,
senr skiptu tugum þúsunda og lrjálpuðu
lronunr lengi til að leynast, uns það kom
til reglulegra bardaga við ,,krossfara“,
senr rannsóknarrétturinn sigaði á þessa
fátæku dýrkendur Jesú eins og hundum.
Greifar og biskupar söfnuðu og her til
að drepa hina fátæku bændur. Eftir ára-
langa, fórnfreka baráttu ,,dolciananna“
tókst að ráða niðurlögum þeirra, 23.
19