Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 20

Bændakúgunin heldur áfram eftir 1525. (Þjónn
herranna rekur þá meS svipunni).
mars 1307. Af þeim 1150 þeirra, er háðu
síðustu orustuna, féllu 1000 á vígvellin-
um, en hinir 150 gáfust upp, er vopnin
féllu úr höndum þeirra af kulda og sulti.
Þetta var við fjallið Zebello á Norður-
Italíu. — Dolcino féll þar í hendur hinna
„hákristnu" yfirstéttarböðla og var kval-
inn til bana með œgilegustu pyntingum.
í Frakklandi fékk ríkur kaupmaður en
ólærður, Petrus Valdus, lærða menn til
að þýða fyrir sig guðspjöllin árið 1170, -
gaf síðan eigur sínar fátækum, samkvæmt
boði Jesú í biblíunni, fór um og boðaði
kenninguna og vann fjölda áhangenda,
sem kölluðu sig „þeir fátæku frá Lyon“.
Valdensarnir“ urðu sterk og langlíf
hreyfing í Suður-Frakklandi sérstaklega,
en einnig um önnur lönd. Aðalaðsetur
þeirra varð borgin Albi og voru þeir því
kallaðir albigensar. Það hófust gegn þeim
bannfæringar og krossferðir kirkju og að-
als. En það tókst hvorki að sigra þá í
blóðugum árásum 1180 né 1195. Það var
ekki fyrr en 1209 að stórum her riddara
tókst að drepa þúsundir eftir þúsundir
og er alræmt orðið hvatningarorð ábóta
eins til manndráparalýðs hákirkjunnar,
jiegar riddararnir áttu bágt með að vita
liverjir af þeim, sem þeir drápu, væru
virkilega albigensar eða bara hlýðnir há-
kirkjunni: „Drepið pið hvern sem hœgl
er, Drottinn pelikir sina.“
En ekki tókst að uppræta „valdensa“-
hreyfinguna þrátt fyrir þetta blóðbað.
Tók rannsóknarrétturinn síðan við of-
sóknunum og tókst loks að nryrða slíkan
ljölda fólks ,er henni íylgdi, að Suður-
Frakkland, sem á 12. öld var eitt helsta
menningarsvæði Evrópu var eftir það í
rústum veraldlega og andlega.
En áhrif „valdensarna" bárust út um
lönd og áttu m. a. sinn jrátt í „hússíta“-
hreyfingunni í Bæheimi.
Þannig mætti rekja áfram söguna aí
„beguinum“ og „beghard"-samtökunum
í Flandern, „lollördunum", sem áttu
upphaf sitt í Antverpen, en hreyfing
þeirra barst síðan til Englands. Til
Þýskalands bárust og jressar kristnu und-
irstéttarhreyfingar. Og svar yfirstéttanna
var bálið, t. d. í Strassburg 1213 og frá
1229 hófust áratuga ofsóknir gegn jjess-
um kristilegu kommúnistísku trúflokk-
um — og bálin voru kynt, ef menn stóðu
fast á sameignarkennigum Krists og post-
ulanna.
En ekkert megnaði að bæla niður joess-
ar hreyfingar hinna fátæku í anda Krists
og kommúnisma lians. Fangelsanir, pint-
ingar, bál (1392 voru t. d. 36 „valdensar-
ar‘ ‘brenndir á báli í Bingen) ekkert
20