Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 33

rann“. Þegar Magnús Eiríksso?i hóf sitt
gagnrýnisstarf á guðspjöllunum, þá rit-
aði einn „gamall klerkur frá Vestur-
ströndum", sem auðvitað vildi ekki lesa
slíka bók sem Magnúsar, - um hana sem
„eiturplöntu“, „Satans skeyti“ o. s. frv.,
kallaði höfundinn „Anti-krist“ og hróp-
ar loks: „Ó, nú er hinn glóa?idi a?idi for-
feð?a?ma útilokaður! Þessi Servet7 er ei
brenndur á báii!“ „Þessi opmberi g?ið-
lastari, þessi skarpi Satans pjónn gengur
óáreittur.“ (í gamla „Islendingi", 4. árg.
9. tbl.). - Svipaðar kveðjur fékk Gestur
f’álsson8 og realistarnir þá, Þorsteinn Er-
lingsson síðar - og þó held ég að íslend-
mgar eigi það honum fyrst og fremst að
þakka að „helvítis“-kenning kirkjunnar
var brotin á bak aftur. En þrátt fyrir það
að umburðarlyndi óx innan kirkjunnar
hér um alllangt skeið, þar störfuðu prest-
ar ~ °g jafnvel prófastar, sem voru í for-
ustusveit sósíalismans á íslandi, - þá
verðum við þó að muna að oft lá nærri
að slíkir ágætisprestar - og sósíalistar -
allt frá síra Matthíasi Jochumssyni til
síra Gunnars Benediktssonar yrðu svipt-
lr „kjól og kalli“ fyrir skoðanir sínar.
Gg stundum hef ég það á tillinningunni
að aftur sé að vaxa ofstæki innan þessarar
ríkisstofnunar.
Að vísu er ekki því að neita að einnig
mnan heittrúar finnst skilningur á bróð-
urkærleiks-kenningunni, þrátt fyrir of-
stækið á næstu grösum, - inér þykir alltaf
vænt um þessa línu í sálmi langafa míns:
»0, Jesú, bróðir besti“ - og ekki mun
skorta heittrúnaðinn hjá þeim kaþólska
bændafjölda Suður-Ameríku, allt upp í
erkibiskupa,9 er taka sér þar vopn í hönd
til að berjast við hlið kommúnistískra
skæruliða gegn auðvaldi og einræði, er
amerískt hervald styður og viðheldur.
ÞORSTEINN ERLINGSSON:
Úr „Jól“
„Og hvar er sigur Krists um kristinn heim?
Að kirkjum hans er einginn vandi að leita,
en krossinn hans er orðinn einn af þeim,
sem algerð þý og hálfa manndyggð skreyta.
Og heldurðu yfir hugsjón þessa manns
og heimsins frelsi þessir kaupmenn vaki,
sem fluttu milda friðarríkið lians
á fölva stjörnu’ að allra skýja baki?
Þar komst hún nógu hátt úr hugum burt
og hér varð eftir nógu tómur kliður,
svo aldrei verði’ að æðri Jólum spurt
og aldrei komist friðarríkið niður."
1906
Jafnvel í stórkostlegasta kvæði, sem ort
var um rússnesku byltinguna, þegar hún
var að gerast, í kvæðaflokknum ,,Hinir
tólf“, er Alexa?ider Block kvað og Mag?i-
ús Ásgeirsso?i þýddi svo meistaralega, er
Jesús látinn ganga á undan hinum tólf,
heldur óhefluðum byltingarseggjum.
„Og með fá?ia, er ber af blóði
bjarma, fremstur ge?igur einn,
óttalaus og ekki sár,
orphin mjöllu, perlugljár,
sem um hjúp af livítum rósum
hviki blik af stjör?iuljósum,
móti stormi mjúkleg spor —
Mannsms sonur, Drottinn vor!“
Og Alexander Block hefur þá líklega
ekki verið einn um að skipa Jesús þarna
í flokk.11 (Sjá mynd á bls. 37).
33