Réttur - 01.08.1979, Síða 1

iBttnr
62. árgangur
1979 -3. hefti
Þetta hefti Réttar var að mestu unnið áður en þingkratar tóku þá afdrifaríku
ákvörðun að hætta þátttöku í ríkisstjórn Ólafs Jóhannessonar. Ætlunin var
að fjalla að mestu um þá endurskoðun stjórnarsáttmálans er fyrir dyrum
stóð og koma fram með jákvæða gagnrýni á störf stjórnarinnar. Beint var
spurningum til forystumanna í verkalýðshreyfingunni og Alþýðubandalag-
inu um gildi vinstri stjórnarinnar og hvað þyrfti að breytast til að hún stæði
undir nafni. En þó stjórnin sé eigi lengur við líði, þá þótti ritstjórn Réttar
svörin merkileg heimild um væntingar flokksmanna.
Nú styttist óðum í alþingiskosningar og framboð hafa verið birt. Þing-
kratar völdu þann kost að setjast í dúkkustjórn upp á náð Sjálfstæðisflokks-
ins þegar fyrir kosningar og ýmis teikn eru á lofti um að afturhaldsöflin í
íhaldsflokkunum þrem séu með sambræðsluhugmyndir kenndar við ,frjáls-
hyggju'1. Sjálfstæðismenn ýmsir og samtök kaupsýslumanna ásamt svart-
asta afturhaldinu í atvinnurekendasamtökunum gæla nú við það að kjósend-
ur veiti Sjálfstæðisflokknum það mikið fylgi að hann geti valið milli Fram-
sóknar og Krata til mismunandi illverka. Ljóst er, að ný öfl hafa tekið að
móta „hugmyndafræðilega stefnu" Sjálfstæðisflokksins. Þar ráða nú ferð-
inni menn er sækja hugmyndir sínar um aðgerðir í efnahagsmálum til Fried-
mans, ráðunauts Pinochets í Chile. Nú boða þeir afturhvarf til ómengaðrar
,,frjálshyggju“ frá því fyrir daga kreppunnar miklu fyrir 50 árum er kenn-
ingar liberalista sigldu í strand. Hér á landi er kominn upp hópur aftur-
haldssamra kreppuíhaldsmanna. Nú á neyðin á nýjan leik að setjast i sæti
skömmtunarstjórans, þó sú neyð verði af öðrum toga en áður.
Boðskapur afturhaldsaflanna er sá að skera skuli niður ríkisútgjöld -
ríkisbáknið skal burt - og ganga skal milli bols og höfuðs á þeim velferðar-
hugmyndum sem verkalýðsstéttin hefur komið í öndvegið á undangengn-
um áratugum. Þegar atvinnurekendur og auðvaldspressan hrópar á meira
frelsi (undan ríkisáþján!) er það frelsi auðsins sem átt er við. Þegar postul-
ar auðmagnsins sverja við frelsi og lýðræði er hætta á ferðum fyrir íslenska
alþýðu. Hvað merkir þetta ,,frelsistal“ bandingja markaðshyggjunnar? Þeir
vilja í nafni tjáningafrelsis leggja niður ýmsar menningarstofnanir í eigu
ríkisins en láta í þess stað veldi peninganna ráða. Ríkið á ekki að keppa
við einkaframtakið og því ber að selja öll eða velflest ríkisfyrirtæki á nafn-
13