Réttur - 01.08.1979, Blaðsíða 19

ríkjanna hóf undirbúning kjarnorkustríös
gegn Sovétríkjunum strax að stríðslok-
um og samþykkti áætlanir þar um 18.
september og 9. október 1945.
Krafan um stórfenglegar bandarískar
herstöðvar á íslandi til 99 ára 1. okt.
1945, stendur tvímælalaust í sambandi
við þessar ákvarðanir.
Blekkingarnar um að Nato síðar meir
væri hugsað sem „varnarbandalag"
verða því augljósar. Herstjórn Bandaríkj-
anna ætlaði sér að hefja árásarstríð
gegn Sovétríkjunum, meðan þau væru
enn í sárum eftir stríðið og hefðu ekki
atómsprengjur.
Herforingjum Bandaríkjanna var sjálf-
um ljóst að Sovétríkin voru engin hætta
iyrir Bandaríkin, en þeir ætluðu sér að
eyðileggja iðnað þeirra og stórborgir svo
gersamlega að þau gætu aldrei orðið nein
hætta. Og ríkisstjórn Bandaríkjanna
ákvað í sept.-nóv. 1945 að vera reiðubú-
til þess að „greiða fyrsta höggið" ef á
þyrfti að halda. (Direktive 1496/2, bréf
utanríkisráðuneytisins 16. nóv. 1945, sem
bollaleggur um aðstöðuna, en ritilokar
ekki „fyrsta höggið“.)
Undirbúningur hinna móðursjúku,
drottunargjörnu hershöfðingja og
stjórnmálaleiðtoga Bandaríkjanna undir
árásarstríð heldur áfram. C. Clifford, sér-
stakur ráðgjafi Trúmans forseta, gaf eftir
ráðstefnu með æðstu ráðgjöfum ríkisins,
forsetanum skýrslu 24. september 1946
þar sem ráðlagt er að Bandarikin búi sig
undir árásarstríð með kjarnorku- og gerkw
uopnum.
I árslok 1947 er hið fámenna og vold-
uga öryggisráð ríkisins (NSA) undir for-
sæti forsetans myndað, svo og CIA. Þessir
aðilar og hermálaráðuneytið bjuggu sig
undir árásarstríð og höfðu valdið til að
hefja það.
18. ágúst 1948 var ákvörðunin um
„Markmið Bandaríkjanna viðvíkjandi
Rússlandi“ staðfest sem „algert leyndar-
skjal" nr. 20/1. Er það 33 síður og fjallar
um 1) undirróður o.s.frv á friðartímum:
takmarkið að steypa sovétstjórninni inn-
an frá, ef hægt væri; 2) stríð, ef með
þyrfti, en það var eftirlátið hershöfðingj-
unum í einstökum atriðum að ákvarða,
3) hvernig fara skyldi með landsvæði það,
sem Sovétríkin nú næðu yfir, þegar biiið
væri að þurrka sovétstjórnina og sósíal-
ismann út. Var í síðasta atriðinu reiknað
með mismunandi árangri stríðs og að-
ferðum eftir á.
Hið sameinaða herforingjaráð Banda-
ríkjanna var iðið og ákveðið við að búa
til áætlanir um árás á Sovétríkin.
Urn mitt ár 1948 var samkvæmt hern-
aðaráætluninni „Charioteer“ ákveðið að
byrja með kjarnorkusprengjum frá stöðv-
um í Vestur-Evrópu og Bretlandi og eyði-
leggja helstu iðnaðar- og stjórnarmið-
stöðvar í Sovétríkjunum. Á fyrsta mán-
uði stríðsins skyldi 133 kjarnorkusprengj-
um varpað á 70 borgir í Sovétríkjunum.
Á tveim næstu stríðsárum skyldi varpað
200 kjarnorkusprengjum og 250 000
smálestum af venjulegum sprengjum. Þá
var reiknað með að Sovétríkin gæfust
upp vegna gereyðingar af völdum sprengj-
anna.
Næst var „Fleetwood“-áætlunin gerð.
Nokkur ágreiningur var innan herfor-
ingjaráðsins. Ráðið áleit að Sovétherinn
gæti, þrátt fyrir sprengjuárásirnar og
eyðileggingarnar, tekið meginland Vest-
ur-Evrópu lierskildi. Hershöfðingjar flug-
hersins staðhæfðu að kjarnorkusprengj-
urnar myndu nægja til að brjóta Sovét-
155