Réttur - 01.08.1979, Blaðsíða 22

Ingibjög Haraldsdóttir:
Nýir tímar
í Nicaragua
Ingibjörg Haraldsdóttir
158
19. júní s.l. ruddust glaðbeittir blaða-
menn og ljósmyndarar inn í mannlaust
bús í Managua, höfuðborg Nicaragua.
beir komu inn í skrifstofu þar sem her-
foringjahúfa fékk á stólbaki, pappírar
lágu í óreiðu á skrifborði og innanum
þá stóð einmanalegt vískíglas, sem láðst
hafði að drekka úr nema til hálfs. Úti í
horni lá hlaðin vélbyssa. Skrifstofan bar
þess augljós merki, að einhver hafði farið
þaðan í flýti.
Þetta var skrifstofa Anastasio Somoza,
mannsins sem mánuðum saman hafði háð
grimmilega útrýmingarstyrjöld gegn
sinni eigin jojóð. Mannsins sem ráðið
liafði lögum og lofum í Nicai'agua um
langt árabil ogrekið þjóðfélagið sem væri
]rað hans eigið einkafyrirtæki. Hann
„átti“ allt: landbúnaðinn, bankana, iðn-
aðinn, verslunina, samgöngutækin,
skemmtistaðina .... Og hann hafði vel
þjálfað þjóðvarðlið til að vernda þessar
„eigur“ sínar og halda þjóðinni í skefj-
um.
En nú var hann farinn. Flúinn undan
óvinum sínum, Sandínistum, sem sóttu
að honum úr öllum áttum með þjóðina
alla að baki sér, sameinaða um þetta eitt:
að losa sig við Somoza. Þessi samstaða
þjóðarinnar byggðist á hálfrar aldar
reynslu hennar af Somoza-ættinni.
Blóðug saga
Baráttan gegn þessari ætt er svotil jafn-
gömul valdaferli hennar. Baráttan fyrir
Irelsi og sjálfstæði Nicaragua er enn eldri.
Eins og aðrar þjóðir álfunnar þurfti þjóð
Nicaragua að heyja langt og blóðugt stríð
gegn Spánverjum. Því lyktaði með því
að Nicaragua var sameinuð Mexico, en
árið 1823 varð landið hluti af Mið-Amer-