Réttur - 01.08.1979, Blaðsíða 48

íhaldið hefur skammtað alþýðu, til þess
að átta sig til fullnustu á því hve geig-
vænleg sú hætta er, sem verkalýð og allri
alþýðu íslands nú er búin.
Fái Vinnuveitendasamband íslands
sitt fram verða t.d. vísitölubætur svo að
segja afnumdar (bætur á 6 mánaða fresti)
auk allra annara kúgunarráðstafana.
Verkalýðshreyfingin verður að átta sig
á því strax að gagnvart fyrirhuguðum
harðstjórnaraðgerðum forherts atvinnu-
rekendavalds duga aðeins pólitískar ráð-
stafanir og það strax með því að efla svo
þann eina stjórnmálaflokk, sem verkalýð-
urinn getur treyst á í stéttabaráttunni,
Alþýðubandalagið, að yfirstéttin þori
ekki né geti lagt í að ÍTamkvæmda þær
aðgerðir.
Alræði ofstækisfyllsta
afturhaldsins
í þessari grein skal ei orðum eytt að
Framsókn. Þeim hættulegu öflum innan
hennar, sem samvinnumenn og bændur
Jjurfa að losa sig við, voru skil gerð í
síðasta hefti „Réttar“.2
Það er íhaldið, sem nú stefnir að því
að ná hreinum meirihluta, og mun einsk-
is svífast til að vinna á alþýðu og sjálf-
stæði lands vors, ef því skyldi takast að
blekkja kjósendur til að gefa því slíkt
vald.
Að þessu sinni felur íhaldið böðuls-
iixina undir kosningaskikkjunni. Það
ætlar ekki aftur að gera þá skyssu að sýna
hana — eins og fyrir kosningarnar 1978.
184
En fái það blekkt fólkið þá mun höggið
ríða.
Því það er öllum þeim, sem um nú-
verandi íhaldsflokk hugsa, best að gera
sér ljóst, að þótt mönnum hafi þótt ým-
islegt að athuga við hinn gamla „Sjálf-
stæðisflokk“, Jrá er hér raunverulega um
nýjan, forhertan flokk ofstækismanna að
ræða, sem hikar ekki að gera það, sem lör-
ingjar gamla flokksins létu ekki hafa sig
til, þrátt fyrir allt, sem að þeim mátti
finna. Við skulum því athuga hvað al-
þýða á í vændum í ljósi þess, er hinir
nýju lörustumenn hafa ýmist sagt eða
gert.
I. Launalækkun hjá
alþýðu — og miskunnar-
laus verkbönn til að koma
á atvinnuleysi og eigna-
missi hjá verkalýð
íhaldið hefur löngum álitið launalækk-
un hjá verkalýð lausn allra vandamála.
Þó gat það gerst 1944 að Ólafur Thors
myndaði ríkisstjórn með kommúnistum
til að afstýra launalækkun og semja um
launahækkanir og enn veigameiri lífs-
kjarabætur, — en fékk þó ekki þröngsýn-
ustu þingmenn flokksins, fjórðung hans,
til slíks.
En sá afturhaldsflokkur, sem íhaldið
nú er orðið, mun ekki skirrast við að