Réttur - 01.04.1981, Page 3
I minningu
Magnúsar Kjartanssonar
f. 25. febrúar 1919 — d. 28. júlí 1981
Magnús Kjartansson fyrrv. ritstjóri var jarðsunginn 6. ágúst s.l. Þann dag birtust
fjölmargar minningargreinar um hann í Þjóðviljanum. Réttur fékk heimild Svavars
Gestssonar formanns Alþýðubandalagsins til að birta grein hans í Rétti:
Hver eru áhrif einstaklingsins á pólitíska
framvindu? Slíkum spurningum er oft reynt
að svara almennt og sértækt með því að
virða fyrir sér feril einstakra forystumanna í
stjórnmálum, en enginn á fullnægjandi svör
við þeim og þess vegna leita þessar spurning-
ar stöðugt á hugann. Þær verða aldrei áleitn-
ari en á slíkum stundum þegar Magnúsar
Kjartanssonar er minnst. Áhrif hans á sam-
tíðina voru ótvíræð, stundum engum ljósari
en andstæðingum hans, sem réðust gegn
honum af óvenjulegri heift. En allan þann
tíma sem hann var ritstjóri Þjóðviljans var
glöggt tekið eftir þessum manni. Blaðið var
pólitískt afl sem enginn gat gengið framhjá,
enda þótt útbreiðsla blaðsins væri oft lítil og
útgáfa þess unnin af miklum vanefnum.
Magnús Kjartansson gat opnað þúsundun-
um nýja sýn á vandamál stór og smá með
skarpri rökhugsun og heitum orðsins brandi,
sem oft var napur og hæðinn, en umfram allt
skýr og afdráttarlaus.
Þegar Magnús varð forystumaður sósíal-
ista í Reykjavík vorið 1967 voru nokkrir í
vafa um að þessi skapheiti ritstjóri hefði til
að bera nægilegt pólitískt raunsæi til þess að
valda forystuhlutverki. Sá vafi þurrkaðist út
á skömmum tíma, ekki síst þegar reyndi á
Magnús í vinstri stjórninni 1971 —1974. í
starfi stjórnmálaleiðtogans kom áratuga-
þjálfun við skriftir Magnúsi Kjartanssyni að
miklum notum, ræður hans báru oft merki
hins snjalla rithöfundar. Hann átti það til
að fjalla um hversdagslegustu mál þannig að
hann skýrði eðli þessara mála með nýjum og
ferskum hætti. Ekkert mál er leiðinlegra orð-
ið í eyrum almennings en síbyljufas stjórn-
málamanna urn verðbólguna. í ræðu gat
Magnús Kjartansson fjallað um þetta leiði-
gjarna eilífðarfyrirbæri með þeim hætti að
lengi varð til vitnað. í ræðum sínum og blaða-
greinum notaði hann orð og setningar sem
síðan urðu fleyg eins og þjóðvísan og enginn
veit lengur hver ort hefur.
67