Réttur - 01.10.1985, Blaðsíða 32

PÉTUR HRAUNFJÖRÐ:
Mélhúsið
(írafossvirkjun 1952)
Verkfallinu var lokið. Úldna kétið
komið á öskuhaugana. Bensínbrúsarnir
héldu áfram að ryðgja inní portinu hjá
B.P. Enginn gaf sig fram að eiga þá.
Smámunasemi einkaeignaréttarins svar-
aði ekki kostnaði lengur. Það hafði ein-
mitt verkfallið sannað rækilega.
Mátti nú sjá minna grand í mat sínum
en vel flestar bensínstöðvar sem opnar
voru tvoþriðjuhluta sólarhringsins. Kol-
ryðgaðir bensínkútar gátu líka verið
hættulegir, hver vildi svo sem fá gang-
truflun eða bensínstíflu.
Samt hafði verið grimmdar harka og
naglaspýtur um þveran veg. Leitað í
hverjum bíl og togast á um bensínbrúsa
og kindaskrokka. Litið ofani ferðatöskur,
jafnvel kíkt í líkkistur.
Hafði það ef til vill verið strákskapur
og minni háttar titlatog við rétt og rangt í
baráttunni um brauðið. Hann vissi það
ekki. Hafði þó verið skammaður blóðug-
um skömmum og úthrópaður fyrir að-
gangshörku í verkfallinu.
Heima fyrir höfðu vandræðin hlaðist
upp og heldur var óbjörgulegt í kofa-
hreysinu. Engir aurar til fyrir mjólk og
börnin tugðu ólseiga hvalþjósu með frost-
skemmdum kartöflum sem viðbiti. Salt-
fiskurinn sem Kron hafði gefið í verkfalls-
sjóðinn löngu þrotinn og útákastið á
vatnsgrautinn aðeins lúsarögn í posa-
skjatta. Eldavélin sem hópurinn hlýjaði
sér viö var aðeins hlandvolg og kynt með
stolnu spýtnabraki er börnin gátu snapað
saman í skjóli myrkurs.
ítrekuð hótun að loka fyrir rafmagnið
en barnaverndarnefnd algerlega valda-
laus nema til þess sem síst skyldi: að leysa
upp heimilið.
Kaupmannsauminginn í hverfinu sem
sýnt hafði manneskjulega tilhliðrunar-
semi og biðlund í kaupleysi verkfallsins
sá nú aðeins skuldadálkinn hækka og
kvaðst ekki lána meira að sinni. Vinnu-
leysingjar borga aldrei neitt en þú getur
talað við mig er þú hefur fengið vinnu og
greitt þessa skuld upp.
Hann hefði átt að segja sig á bæinn
strax það yrði ekki léttbærara að gefa sig
upp síðar og svara níðangurslegum sam-
viskuspurningum um einkamál sín og
fjölskyldunnar. Honum var það sár raun,
ofboðslega þrúgandi, að vera heima og
horfa uppá krakkarollingana híma kalda
og svanga kringum moðvolga eldavélina.
Hann hugsaði til þess sem konan hafði
mátt þola allar blóðnæturnar og þrjár vik-
ur höfðu liðið án þess að fram úr sæist
með hita og næringu en sífellt yfirvofandi
að klippt væri á rafleiðslurnar í þessar
þrjár perur sem þau höfðu.
Sú hryggðarmynd af nöktum veruleika
alsleysis plægði og rótaði í sálarfylgsnum
208