Réttur - 01.01.1988, Blaðsíða 33

AGÚST VIGFÚSSON:
Sagt frá sérstæðum
höfðingja, djörfum
mannvini og
hugsj ónamanni
Frásögn um Eggert
Seint í október árið 1934 var ég settur
barnakennari við barnaskólann í Bolunga-
vík. Ég fór með Gullfossi til ísafjarðar,
kom þangað seint um kvöld í niðamyrkri
og úrhellisrigningu og hinu ömurlegásta
veðri. Pannig heilsuðu Vestfirðir mér. Ég
fékk gistingu á Hjálpræðishernum.
Morguninn eftir fór ég að leita mér
upplýsinga um, hvernig ég ætti að komast
til fyrirheitna landsins. Ég var vitanlega
öllum aðstæðum ókunnur. Mér var tjáð,
að landleiðin mundi taka um þrjá klukku-
tíma og væri torsótt, annað hvort eftir
stórgrýttri fjörunni eða eftir stakstein-
óttri, grýttri og snarbrattri fjallshlíð. Mér
leist ekki á slíkt ferðalag, enda slíku
landslagi og ferðum óvanur.
Þá var mér tjáð, að bátur frá Bolunga-
vík væri staddur á ísafirði og mundi bráð-
lega fara út eftir, ef fært yrði, en á því var
nokkur vafi því stórsjór var úti fyrir. Ég
fór nú að finna formanninn. Tjáði hann
mér að hann mundi freista þess að halda
heimleiðis eftir hádegi, og væri mér vel-
komið að fljóta með.
Allt gekk nú þetta eftir áætlun. Ekki er
það ætlunin með þætti þessum að segja
Lárusson
neitt frá mínum fyrstu dögum í Bolunga-
vík. En einn bátsverjanna á bátnum, sem
ég fór þessa fyrstu ferð mína milli ísa-
fjarðar og Bolungavíkur (en þær ferðir
áttu eftir að verða all margar) vakti at-
hygli mína. Hann hét Eggert Lárusson.
33