Réttur - 01.04.1988, Qupperneq 3

STEFANÍA TRAUSTADÓTTIR FORMAÐUR
ALÞÝÐUBANDALAGSINS í REYKJAVÍK:
Að bíða
eftir þróuninni
Erindi fíutt á Vorfundi
Kjördæmisráðs Ælþýðu-
bandalagsins á Æustur-
landi sunnudaginn 19. júní
Ágætu félagar og til hamingju með daginn, 19. júní.
Eg hef valið að reyna að fara yfir yfirgripsmikið efni hérna í dag . Þ.e.a.s. ég
ætla að reyna, í mjög svo stuttu máli, að gera grein fyrir hvernig ég sé þróun ís-
lenskra kvennahreyfinga. Einnig kem ég inn á þróun löggjafar um jafna stöðu og
jafnan rétt kvenna og karla.
Öll kvennabarátta — bæði í fortíð og
nútíð, byggir á þeirri staðreynd að konur
eru kúgaðar vegna kynferðis síns, þ.e.
vegna þess að þær eru konur. Þess vegna
hlýtur öll kvennabarátta alltaf að vera
kvenl'relsisbarátta — krafa um breyting-
ar, krafa um byltingu, sem á að frelsa
konur undan þessari kúgun. Ég hef aldrei
getað áttað mig á hvers vegna sumir karlar
og konur líka eiga svo erfitt með að skrifa
undir hugtakið kvenfrelsi en geta auð-
veldlega fylkt sér undir merki kvennabar-
áttunnar.
Það má heldur ekki gleyma því að
kvennabaráttan er ekki ný, hún hófst
ekki 1981, heldur ekki 1968, ekki um síð-
ustu aldamót. Stundum er stoppað við
frönsku byltinguna, sumir halda því fram
að hún hafi fylgt mannkyninu alla tíð. Því
má heldur ekki gleyma að barátta kvenna