Réttur - 01.10.1988, Blaðsíða 15
Æskueyjan
Úti fyrir suðurströnd Kúbu er eyja,
sem eitt sinn var kölluð Djöflaeyjan. Hún
hét reyndar Furueyjan, en fólki þótti nær
að kenna hana við myrkrahöfðingjann en
gróður. Eyja þessi hýsti um átta þúsund
fanga og var haft á orði, að enginn sneri
til baka, sem þangað færi og væri hlut-
verki hans þar með lokið.
í dag er eyjan kennd við æskuna og
þaðan snýr ungt fólk, fullt bjartsýni,
kunnáttu og löngunar til að aðstoða sam-
landa sína til betra lífs.
Á Æskueyjunni stunda um 16 þúsund
nemendur frá Asíu, Afríku og Róm-
önsku Ameríku nám. Kúbanir reka skól-
ana og fá nemendurnir kennslu á sínu eigin
tungumáli, því með þeim koma kennarar
sem fá þjálfun og aðstöðu á Kúbu. Fólkið
snýr síðan heim og leggur sitt af mörkum
til uppbyggingar í sínu heimalandi.
Nýjasti skólinn á Æskueyjunni er fyrir
börn frá Burkina Faso. Þetta eru fátæk og
menntunarsnauð börn, sem ekki einu
sinni hafa séð tannbursta. Innan nokk-
urra ára munu þau snúa heim og takast á
við að kenna samlöndum sínum.
Heimsókn í Mósambíkskólann
Við renndum í hlað og þau biðu okkar.
Fulltrúar nemenda og kennara. Buðu
okkur velkomin og fylgdu okkur upp
tröppurnar. Um leið og við urðum sýnileg
nemendahópnum, sem beið fyrir innan,
byrjaði kórinn að syngja. Hljómurinn
líktist engu, sem ég hafði heyrt áður.
Ómstríðir hljómar, sem í fyrstu virtust
falskir, en við nánari hlustun var kórinn
greinilega vel samstilltur og tónninn réttur.
Þau stóðu teinrétt og hreyfðu sig varla.
Skyndilega kom hreyfing á hópinn og
hann gliðnaði sundur án þess að heildin
Dansinn dunar... Afríska skólafólkid á Æskueynni
viðheldur menningu ættjarða sinna. Ljósm. E.G.
leystist upp. Nú bættust hendur og fætur
með í leikinn og skósólar skullu á marm-
aragólfinu og stórir svartir lófar smullu
saman. Samspil lita, tóna og hvellra
hljóða færði okkur til heimalandsins,
Mósambík. Hópurinn þagnaði og um tíu
ára gömul stelpa hóf upp raust sína og
flutti okkur ræðu: „Velkomnir kæru nor-
rænu vinir. Hér sjáið þið alþjóðahyggj-
una í verki. Við lærum að lesa og skrifa
og lærum iðn, eða verðum kennarar eða
læknar síðar. Gangið um skólann og
skoðið skólastofurnar og svefnsalina
okkar. Sjáið hvernig vinir okkar hjálpa
okkur til að geta síðar meir stuðlað að
uppbyggingu lands okkar. Lifi alþjóða-
hyggjan! Lifi Kúba! Föðurland eða
dauði! Við sigrum!
Lokahvatningin hljómaði hvellt um
skólann, því allir tóku undir.
159