Réttur - 01.10.1988, Blaðsíða 27

INGA SIGURÐARDÓTTIR:
Heimboð í Havana
Er ég kom inn í flugstöðvarbygginguna
steyptust þau yfir mig. „Þetta eru
skrímsli", hugsaði ég. Skrímsli sem her-
taka fólk og gera það að þrælum sínum.
Þrælum neysluhyggjunnar og gerviþarf-
anna. Ef marka má skilaboðin hefði ég á
þessari stundu átt að vera nær dauða en
lífi eftir ársdvöl í landi þar sem þessar
þarfir finnast ekki. „Örbylgjuofninn sem
gerir allar fyrri máltíðir að hjómi“.
„Lyktin sem fær þig til að uppgötva þinn
innri mann og um leið, að þú ert kona“.
Þau steyptust yfir mig með nokkurra
metra millibili og sögðu mér hvaða matur
væri góður, hvaða bíl ég yrði að eiga,
hvaða lífsstíll hentaði mér.
Eg var á heimleið frá Kúbu. Hafði ver-
ið þar í eitt ár, fjarri lífsstíl sem byggist á
neysluhyggju.
Auglýsingaskiltin í Madrid og á Kúbu
eiga tvennt sameiginlegt: Þau eru eins í
laginu og þau boða lífsstíl. Lífsstíl heilla
þjóða. Menningu fólks. Á Kúbu: „Fram-
leiðslan fyrir varnirnar. Vinnan færir okk-
ur sigurinn". „Menntunin undirbýr
manninn fyrir lífið“. „Verðum eins og
Che“. „Þjóðin er vitni um mannréttindi“.
í Madrid: „Borðbúnaðurinn sem gerir
fæðuna að mat".
Mér varð hugsað til Carmen og Pedro,
sem buðu mér heim í yndislegu tuttugu
fermetra íbúðina sína. „Litla hreiðrið
okkar“, sögðu þau. Um leið og ég birtist
var sóttur ískaldur bjór til að svala þorst-
anum eftir sveitta strætóferð í troðfullum
vagni þar sem ég ríghélt mér í eitt sætið til
að ég bærist ekki út með straumnum áður
en ég ætlaði mér. Pedro bauð mér romm
sem kallast „Fætur í kross“ og þá gleynrdi
ég líka þriggja kortera biðinni eftir þess-
um troðfulla strætó. Þeir óku tveir
framhjá án þess að stoppa af því plássin
utan á þeim voru líka upptekin. Meðan
Carmen lagði síðustu hönd á matseldina
sátum við Pedro í ruggustólunum og
spjölluðum saman. Carmen var ekki í
vandræðum með að taka þátt í sam-
ræðunum því að eldhúsið var í einu horni
l'rumleiðsliin Ivrir varnirnar. Vinnan færir okkur
sigurinn.
171