Réttur - 01.10.1988, Blaðsíða 41

tjóni. Þar sem við lögðum út í orrustuna
urðum við að gera það með þeim viðbún-
aði'sem þurfti til að ná árangri og sigra.
|>að var einmitt vígbúnaðinum sem var
komið upp. En viö vorum ekki á höttum
eftir hernaðarlegum sigri. Við sóttumst
eftir pólitískri, réttlátri lausn á stríðs-
átökunum. Það var meginmarkmiðið.
Þess vegna litum við ekki framhjá samn-
ingaleiðum. Sá valkostur að semja um
pólitíska lausn var ekki afskrifaður og við
unnum af alvöru og á ábyrgan hátt að því
að leysa málið þannig, ef þess gæfist
kostur.
Við urðum að vera stillt og róleg, því
þegar tveir öflugir herir mætast verða
leiðtogarnir og aðrir sem bera þar ábyrgð
að gæta stillingar framar öðru. Þeir verða
að vinna verk sitt kalt og yfirvegað. Þess
vcgna unnum við líka að framgangi máls-
ins í samskiptum við önnur ríki.
Það var óvenjulegur árangur að við
skyldum ná markmiðinu án blóðugra orr-
ustna. Það var pólitískt og hernaðarlegt
afrek að gera það, svo langt í burtu og
með jafnlitlu mannfalli. Nákvæmnin og
dugnaðurinn sem hersveitirnar sýndu
þegar þær sóttu til suðurs var aðdáunar-
verður, alveg eins og þegar þær geröu að
engu aðgerð óvinarins í Cuito Cuanavale.
Við urðum að taka áhættu, en við stönd-
um í rauninni á þröskuldinum að póli-
tískri lausn.
Þetta var langur róður... Grundvöllur-
inn fyrir pólitíska lausn er þegar fyrir
hendi og það er að koma skriður á máliö.
I>ess vegna er raunverulega hægt að finna
sanngjarna, verðuga og sæmandi lausn
fyrir alla sem eiga hlut að ináli, sem felur
í sér öryggi Angólu og sjálfstæði Nami-
bíu. [Eófatak| A grundvelli þessarar
heildaiiausnar eru Kúba og Angóla — ef
staðið er við samkomulagiö, ef það næst.
er undirritað og ef það er sameiginlegt, —
munu Kúba og Angóla smátt og smátt
stíga skrefið til fulls, að draga herlið kúb-
anskra alþjóðasinna frá Angólu. [Lófa-
tak]
Það verður ekki gert í skyndi. Lág-
markstími er nauðsynlegur svo að Ang-
ólumenn geti tekið yfir hernaðarmann-
virki og mikilvæga staði þar sem við
stöndum vörð. En meginreglur og ákvæði
í samningum leggja grunninn að því að
ekki verði lengur þörf á her okkar í Ang-
ólu.
Við tökum hlutina alvarlega og förum
nákvæmlega eftir þvf sem við eigum að
fara eftir. Við höfum bráðum haldið þess-
um sögulega leiðangri úti í 13 ár. Það er
prófsteinn á festu og þol.
Það var ekki bara undir flokknum
komið, heldur aðallega fólkinu. Slík trú-
festa, slíkur vilji er aðeins hugsanlegur
þegar stuðst er við þjóð eins og okkar.
Þegar sá tími kemur að leiðangrinum má
segja lokið, tökum við fagnandi á móti
hersveitunum. Við munum fagna þeim
sem byggðu varnarvirki og herstöðvar.
Við munum fagna okkar frækna her þeg-
ar hann snýr aft.ir heim. Við munum
fagna tugþúsundum manna á tugþúsundir
ofan, sem snúa sér þá að þátttöku í öðr-
um stórfenglegum átökum, að þróa land
okkar og gera byltinguna sterkari. [Eófa-
tak]
Kannski er það mest áberandi að öll
þessi ár voru erfið, því það þurfti stórátak
til að styrkja varnir landsins. Nauðsynlegt
reyndist að setja fram og útfæra áætlun
sem virkjaði alla þjóðina í stríði.
Kannski datt engum í hug að land sem
beinlínis er ógnað af heimsvaldasinnum
eins og Kúba, mundi halda trúnað við
þessar alþjóðlegu skyldur. Kannski datt
engum í hug að landi sem er eins ógnað og
185
L