Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 23

Nú finnst sumum kannski helst til hart
til orða tekið að segja að svertingjar fái
almennt ekki viðurkenningu í hinum vest-
ræna heimi en það sorglega er að það er
dagsatt. Álit vestrænna stjórnvalda á
þeldökku fólki er vægast sagt vafasamt. í
augum bresku lögreglunnar, sem ég
þekki svolítið til af eigin raun, er svartur
uiaður yfirleitt álitinn vandræðaseggur,
þjófur eða morðingi, atvinnulaus slæpingi
eða í einskis nýtri vinnu. Hann er byrði á
Þjóðfélaginu og helst ætti að flytja hann
°g alla hans líka til Afríku svo að þeir geti
haldið áfram þar sem frá var horfið þegar
þeim var rænt til Bretlands. Sem dæmi
má nel'na að í London eru langtum fleiri
svartir menn en hvítir handteknir fyrir
srná-aflirot svo sem göturán sem aldrei
sannast á þá. í of mörgum tilfellum vegna
þess að þeir frömdu þau ekki.
Afstaða stjórnvalda fer beint í blöðin
sem hafa svo aftur óhugnanleg áhrif á
fólkið. Þar af leiðandi verða hugmyndir
fólksins um hinn týpíska afbrotamann
einfaldar. Hann er svartur.
Fyrir nokkrum árum var gerð könnun
meðal kvenna í Bretlandi þar sem meðal
annars var spurt hvað þær hræddust mest.
Ytirgnæfandi meirihluti svaraði að það
Sem þær hræddust mest væri þegar þær
Væru á göngu eftir að myrkt var orðið og
þær mættu þeldökkum manni. Þegar þær
yoru spurðar hvort þær væru ekki hrædd-
ar þegar þær væru úti að ganga í myrkri
°g mættu hvítum manni svöruðu þær að
vissulega væri þeim ekki rótt en þær yrðu
ekki hræddar. Götuglæpónar eru svartir.
En snúum okkur aftur að orðum Sank-
ara. Hann leggur áherslu á að hver maður
°g hver þjóð eigi að varðveita sérstöðu
sína og gera það að baráttumáli að vera
hún sjálf en falla ekki inn í fjöldann. Og
hann leggur áherslu á að hver maður virði
Sigþrúður Gunnarsdóttir — formaður Sudur-Afríku
samtakanna gegn apartheid. (Ljósm. Högni Eyjólfs.)
náunga sinn fyrir það sem hann er, hvað-
an sem hann er úr heiminum og hvernig
sem hann er á litinn.
Er þetta ekki draumaheimurinn okkar
allra sem er verið að lýsa? Viljum við
ekki öll vera við sjálf og vera viðurkennd
fyrir það sem við erum? Jú, ég held það.
Þetta er takmarkið sem við stefnum að.
Og þangað til því er náð verðum við að
berjast fyrir því. Alltaf, alls staðar.
Pví að eins og meistari Bob Marley
sagði:
„Par til hörundslitur manns skiptir ekki
meira máli en augnlitur hans verður ei-
líft stríð."
Thonus
Sankdij
Sjx-Jks
23