Alþýðublaðið - 14.10.1922, Side 1

s
Alþýðublaðið
ékt má
Liugardaglna 14. okt.
237 töiobla#
Fyrir nokkru kom fyrir hörmu
legt slys í firði einum á Vestur-
landi. Tveir ungling>piltar, háset-
ar á vélbát, voru sendir um borð
á bátkænu ineð oliubrúsa, er ætl
aður var til sjóferðarinnar. Veður
var kyrt, svo að stóð loft og sjór.
En smábátnum hvolídi, þegar ung
mennia ætluðu að færa brússnn
yfir i vélbátinn. Annar pilturinn
kunni svo sundtökio, að hann gat
haidlð sér á floti þar tll honum
varð bjargað úr landi. Hinn kunni
ekkert og druknaði.
Atbutður þessi er bæði sorg
Jegur og gleðlríkur í senn. For
cldrar og náin skyldmenni turma
druknaðan dreng, er svo margar
bjurtar vonir voru við tengdar.
Fíá tjónarmiði fámennrar þjóðar
er ávalt mikið tjón að hverju
hrauatu ungmenai, sem fellur úr
tölu hinnar atarfandi sveitar i
iandinu. Venjulegast Ifta menn þó
ekki á þjóðarhaginn og komaat
ekki við, nema höggvið sé skarð
i þcirra eigin litla ættargarð. Er
slikt undur mikið og fásinna, þvf
að mörg slys þessu iik verða ár
iega og mörg þeirra eru blátt
áfram sök ráðandi manna í land
inu. Menn hrapa, verða úti í fönn,
falia fram af bryggjum, drukna i
iendingum og farast með ýmsu
móti, af þvi uppvaxandi kynslóð-
innl er ekki kent að iifa i land
inu. ísienzka þjóðin býr að ýmsu
sleyti við sérstök náttúruskilyrði,
harða og óstöðuga veðráttu, sér-
staka atvinnuvegi, sem stundaðir
eru i eifutökum aðstæðum, er
ekki þekkjait tneð menningarþjóð
um nútímans. Á þetta við bæði
um iandbúnað og sjávarútveg.
■■Þess vegna þarí uppeldi æsku*
Jýðsins, andiegt og verklegt, að
hvll* á þjóðlegum grundvelli. Það
..á að búa menn uadir íslenzka
veðráttu og ísfenzka staðhætt! að
svo mlklu leyti sem auðið er.
Þetta er hlutverk ungmennafélag
anna og er nú komið gleðiefni
frásögunnar. 1 fóstursveit piltanna
hafa um naörg ár starfað ung
mennnféiög Þar eru engar laug&r
né hverir. Að elns sólarhitinn tll
að ylja vatnið í sundpollum fé
iaganna. Þau hafa um mörg ár
haldfð uppi sundkenrlu Þar hafði
ai lært sundtökin er af komst.
Er þctta þriðji maðurinn á bezta
aldri, sem sundkensla félagrnna
hefir sannanlega bjargað frá drukn-
un, og greinarhöfundi er kunnugt
um. Þeir geta verið fleiri. Þeir
eru vafalaust margir á öllu land-
inu, sem sundkensla félagsmanna
hefir bjargað. Taknurkið er fyrst
og fremst, að hver einasti íslend
jngur, karl og kona, geti fleytt
tér á sundi ef þörf gerist. Ea tii
að útskýra hin össnur atriði, er
með þarf til þess að geta verið
fær um að llfa og starfa í fslenzk-
um náttúruskilyrðum, þarí mikln
lengra mál. Hver og einn getur
vfst líka skiiið af dæminu um
sundið, hvað það er, sem við
félagar viljuco, þegar vlð heimtum
þjóðlegt uppeidi handa æskulýðn-
um. Bogi.
(Skinfaxi).
Srnnaboðarnir.
Slðústu árin hefir verið gert
mikið tii þess, að minka bruna-
hættuna hér i bænum. Siökkviiiðið
heflr verið æft og öii slökkviáhö'd
hafa verið mikið endurbætt og
aukin. Þó vantar nokkuð á að
slökkvlliðið héf sé orðið svo öfl-
ugt sem kostur er á.
Eitt er það, sem eg og fieiti
hafa tekið eftlr að.þarf að gera,
og það er að setja upp rafmagns-
Ijós við hvern brunaboða í bæn-
um. Ljósin þyrítu ekki að vera
stór, svo ekki yrði of mikil eyðsla
Tryggið yður I eint. af Bjarnar-
greifunum i tíma. G 0. Guðjóns-
son. — Simi 200.
á rafmagninu. Það vseri t d. mjög
gott, að það værn lftii rauð ljós.
Þið getur oft viljað til þegar
kviknar i að kvöldi eða nætur-
lagi að fólki verði erfltt fyrir að
finm brunaboða ef það msn ekki
nákvæmlega hvar hann er.
Þad er varla trúiegt að það
þyrfti að verða nojög dýrt að koma
þessu íyrir, en það er areiðanlega
stór kottar að þvf. Þegar kvikn-
að er í einhversstaðar, er ilt að
þurfa að eiða tfmanum til einkis,
en það hlýtur svo að verða ef
fóiki tekst ekki strax &ð fiana
brunaboða.
Það er vakin hér athygli á
þessu, til þess, að þeir sem hlat
eiga að máli geti rannakað hvort
ekki sé hægt afi íramkvætna þess-
ar umbætur, án of mikis tllkostn-
*
aðar.
Bœjarmaður,
A tyinnan
við hafnargerð Reykjavíkur.
Nú er sem óðast verið að segja
mönnum upp vinnu við hafnar-
gerð Reykjavíkur af því (að sögn),
að ekki er neitt tii að gera, og
þegar sú viðbáran ekki er viðhöfð,
er kvartað um peningaleysl.
En þcssar mótbírur eru bara
„humbug', sem hafa ekki við nein
rök að styðjast, t d. var hafnar
stjóra boðið, að taka að sér, að
fylia upp kirkjug&iðinn Þor hefði
skapatt atvinna fyrir alla þá menn,
sem unnið hafa við höfcina und-
anfarið
Þarna er ekki verið að eyða
fé hafnarinnar, heldur er þ&ð síkis
sjóður sem borgar íyrir það verk,
og sú atvinna hefði haidist f allan
vetur, ef mér htfir verið sagt rétt